-
زمانی كه آيد تو را منافقان (
دو رويان ) ، گويند شهادت می دهيم [كه]
بدرستی تو حتما فرستاده خداوند [هستی] و
خداوند می داند [كه] بدرستی تو ، حتما
فرستاده او [هستی] و خداوند شهادت ميدهد
كه بدرستی منافقين ( دو رويان ) ، حتما
دروغگويانند
-
گرفتند سوگندهايشان را (
ايمان و باورهايشان را ) سپری ، پس سد (
منع ) كردند از راه خداوند ، بدرستی ايشان بد [است]
آنچه كه عمل می كردند
-
آن به اين دليل [است]
كه ايشان ايمان آوردند ، سپس كفران كردند ، پس مُهر زده شد بر
قلبهايشان ، پس ايشان نمی فهمند
-
و زمانی كه به بينی ايشان را ، به
عجب می آورند تو را جسمهايشان ( هيكلهايشان
) و اگر [سخن] می گويند [پس]
گوش بده بر سخنشان ، بدرستی ايشان گويا الوارهايی (
يا تيرهای چوبی ) بر هم نهاده شده ای [هستند]
، گمان می كنند هر بانگی ( فرياد و سخنی
) را [كه] برای ايشان [بر
عليه و مربوط به ايشان است] ، ايشانند دشمن ، پس پرهيز (
حذر ) كن ايشان را ، بكشد ايشان را
خداوند ، كجا دروغ پردازی می كنند ( رانده
ميشوند ، سردرگم می شوند )
-
و زمانی كه گفته شود برايشان [كه]
بياييد [تا] آمرزش بخواهد برايتان رسول
خداوند ، حتما برگردانند سرهايشان را و می بينی ايشان را [كه]
سد ( منع ) می كنند و ايشانند خود بزرگ
بينان ( خودخواهان )
-
يكسانی [است]
برايشان ، آمرزش بخواهی برايشان يا آمرزش نخواهی برايشان ، هرگز نمی
آمرزد خداوند برايشان ، بدرستی خداوند هدايت نمی كند قوم فاسقان (
نا فرمانها ) را
-
ايشان كسانی [هستند]
كه می گويند انفاق ( هزينه و خرج ) نكنيد
برای كسی كه نزد رسول خداوند است ، تا اينكه [مبادا]
فراخ ( پرمايه ) شوند و [در
حاليكه] برای خداوند است خزينه های (
كنجهای ) آسمانها و زمين و ليكن منافقان (
دو رويان ) نمی فهمند
-
می گويند اگر برگرديم به سوی مدينه
، حتما بيرون می راند عزيزترين از آن را [در
حاليكه] ذليلترين [باشد] و برای
خداوند است عزت و برای رسولش و برای مومنان و ليكن منافقان نمی دانند
-
ای كسانی كه ايمان آورديد ، سرگرم
نكند شما را اموالتان و نه اولادتان از ذكر خداوند و كسی كه انجام می
دهد آن را ، پس ايشان ايشانند خسران ( زيان
) كنندگان
-
و انفاق (
هزينه ) كنيد از آنچه كه رزقمند كرد شما را از قبل اينكه بيايد
يكی از شما را مرگ ، پس بگويد سرورم ، چرا به تاخير نه انداختی من را
تا موعدی نزديكی ، پس تصديق می كردم و می شدم از صالحان
-
و هرگز به تاخير نمی اندازد خداوند
شخصی را ، آنگاه كه آمد موعدش را و خداوند آگاه [است]
به آنچه كه عمل می كنيد