سوره قمر

Home | تماس با ما و ارسال مطالب | پروژه‌ها | نرم‌افزارهاي مورد نياز |

home

02-04-2022

سوره قمر ، مكی 55 آيه

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

نزديك ( مجاور ) شد ساعت ( وقت و زمان قيامت ) و شقه ( شكافته ، تكه ، پاره و جدا شده ) شد ماه
و اگر به بينند نشانه ای ( معجزه ای ) را ، اعراض ميكنند و ميگويند [كه] جادوی مستمری ( پيوسته ای ) [است]
و تكذيب كردند و تبعيت كردند [از] تمايلاتشان ( هوا و هوسهايشان ) و هر ( تمام ) كاری ( امری ) استقرار يافته ای ( جا افتاده ای ، در مكان و زمان خود روی دادنی ) [باشد]
و همانا آمده است ايشان را ، از اخبار آنچه كه در آن [است] منزجر شده ای ( به صدا و داد و فرياد آمده ای ، متنفر شده ای ، مايه انزجار )
حكمت ( تدبير و انديشه مدبرانه ) لغايت يافته ای ( ادامه يافته ای ، بالغه ای ، رو به سعودی ، به آخرين حد خود رسيده ای ) ، پس كفايت نميكند هشدار دهندگان ( رسولان )
پس روی برگردان از ايشان [تا] روزی كه فرا ميخواند صدا كننده به طرف چيزی نامعلومی ( ناخوش آيندی )
پايين افتاده ای ( خضوع كننده ای ، سر افكنده ای ) [باشد] چشمانشان ، خارج ميشوند از قبرها ، آنچنان كه گويا ايشان هستند همانند ملخهايی منتشری ( پخش و پلا شده ای )
سرازير شدگانند ( بشتاب روندگانند ) به سوی صدا كننده ، ميگويد كافران اين [است] روزگاری سختی ( دربند و رنجی )
تكذيب كرد قبل از ايشان قوم نوح ، پس تكذيب كردند بنده ما را و گفتند مجنونی و زجر كشيده ای ( اذيت شده ای ) [است]
پس خواند سرورش را ، كه بدرستی من مغلوبی ( شكست خورده ای ) [هستم] ، پس ياری كن
سپس گشوديم دربهای آسمان را به آبی ريزانی ( مداومی ، نهر شونده ای )
و جاری كرديم ( جوشانديم ، شكافتيم ) زمين را چشمه هايی ، پس تلاقی كرد ( به هم پيوست ) آب به فرمانی ( حدی ) [كه] اندازه شده [بود] ( مقدر و معلوم شده بود )
و حمل ( سوار ) كرديم او را بر دارای لوحهايی ( الوارهای چوب ، تخته های سياه و قيراندود شده ای ) و ميخ كوب شده ای
ميچرخيد ( روان بود ) به چشمان ما ( زير نظر ما ) ، جزايی ( پاداشی ) برای كسی كه ناسپاسی ( نا باوری ) شده بود
و بدرستی باقی گذارده ايم آن [واقعه] را آيتی ( نشانه و معجزه ای ) ، پس آيا [هست] از متذكری ( يادآوری كننده و شونده ای )
پس چگونه بود عذاب من و هشدارهايم
و حتما آسان كرده ايم قرآن را برای ذكر ( يادآوری ، پند و اندرز ) ، پس آيا [هست] از متذكری ( يادآوری كننده و پند و اندرز شونده ای )
تكذيب كرد عاد ( قوم عاد ) ، پس چگونه بود عذاب من و هشدارهايم
ما فرستاديم برای ايشان بادی پر خروشی ( توفنده ای ) را در روز نحسی ( شوم و بد اقبالی ) [به حالت] مستمری ( پی در پی )
ميكند ( ريشه كن ميكرد ) انسيان ( مردم ) را ، آنچنانكه گويا ايشان بودند همانند بيخها ( كندها و تنه های ) نخلی به آخر رسيده ای ( تو خالی و پوسيده ای )
پس چگونه بود عذاب من و هشدارهايم
و حتما آسان كرده ايم قرآن را برای ذكر ( يادآوری ، پند و اندرز ) ، پس آيا [هست] از متذكری ( يادآوری كننده و پند و اندرز شونده ای )
تكذيب كرد ثمود ( قوم ثمود ) به هشدار دهندگان
پس گفتند آيا بشری ( موجود دو پايی ) از ما ( خودمان ) تكی ( تنهايی ) [كه ميبايست] تبعيت كنيم او را ، بدرستی ما آنگاه [هستيم] در گمراهی و ديوانگی ( احمقی ، كند ذهنی ، سفاهتی )
آيا افكنده شد ذكر برای او از مابين ما ، بلكه اوست دروغگويی شروری
به زودی ميدانند فردايی [كه] چه كسی [است] دروغگوی شرير
ما ارسال كننده [بوديم] ماده شتر را فتنه ای ( مايه امتحانی ) برای ايشان ، پس [ای صالح] مراقب باش ايشان را و صبر كن
و خبر بده ايشان را كه آن آب قسمت ( سهم ) [شد] مابين ايشان ، هر ( تمام ) شربی ( نوشيدنی ) در انتظاری ( حاضر كرده شده ای ، به نوبت و موعدی مشخص و معلومی ) [است]
پس ندا دادند رفيقشان را ، پس جسارت كرد ( به دست گرفت آلت قتاله را ، از خود دليری و شجاعت نشان داد ) ، سپس ذبح كرد ( ناقه را سر بريد )
پس چگونه بود عذاب من و هشدارهايم
ما فرستاديم برای ايشان صيحة واحدة ( فرياد و بانگی تك و تنهايی ) را ، پس شدند همچون كاه كوفته شده ( علف خرد ) درهم بسته شده ( به هم گير و بافته شده ، كلوخ شده ، خروار شده )
و حتما آسان كرده ايم قرآن را برای ذكر ( يادآوری ، پند و اندرز ) ، پس آيا [هست] از متذكری ( يادآوری كننده و پند و اندرز شونده ای )
تكذيب كرد قوم لوط به هشدار دهندگان
ما فرستاديم برای ايشان طوفان شنی را ، مگر آل ( خاندان ، تبار ) لوط ، نجات داديم ايشان را به ( در ) سحری ( صبح زودی )
نعمتی از نزدمان ، آنچنان جزا ( پاداش ) ميدهيم كسی را كه شكر كرد
و همانا هشدار داده بود ايشان را به حمله ( انتقام ) ما ، پس تمرد ( سرسختی ) كردند به هشدار دهندگان
و بدرستی [در صدد] اغفال ( از راه به در كردن برای انجام كاری نا مشروع ) او برآمده بودند از برای ( بحر ) مهمانش ، پس كور كرديم ( فرونشانديم ) چشمانشان را ، پس بچشيد عذابم و هشدارهايم را
و بدرستی صبح كرده است ايشان را ، بامدادی عذابی مستقری ( وقوع يافته ای )
پس بچشيد عذابم و هشدارهايم را
و حتما آسان كرده ايم قرآن را برای ذكر ( يادآوری ، پند و اندرز ) ، پس آيا [هست] از متذكری ( يادآوری كننده و پند و اندرز شونده ای )
و همانا آمده بود [به جانب] آل فرعون ، هشدار دهندگان
تكذيب كردند به آيات ما همگيش ، پس گرفتيم ايشان را ، گرفتن عزيزی ( پر قدرت ) مقتدری ( با اقتدار و قدرت و توانايی ، نيرومندی )
آيا كافران شما بهتری [هستند] از آنهايی از شما ، يا برای شماست برائتی ( پاكی و بی گناهی ، منع تعقيب ) در كتابها ( نوشته ها ، احكام ، دست نوشته ها )
يا ميگويند ماييم جميعی ( جمع و جمعيتی ) پيروز شده ای
به زودی شكست ميخورد ( به عزا و اندوه می نشيند ) جمعيت و پشت ميكنند عقبها را
بلكه ساعت ( قيامت ) موعد ايشان [است] و ساعت ( قيامت ) سختتر ( پر گير و دارتر ) و تلخ تر ( سنگين تر ) [است]
واقعا مجرمان در گمراهی و احمقی ( ديوانگی ، بی خردی ، بی شعوری ، سفاهت ، جنون ، نه فهمی ) [هستند]
روزی كه كشيده ميشوند در آتش بر روی صورتهايشان ، بچشيد مس ( لمس ، حس ، احساس لامسه ) سقر [را]
ما هر ( تمام ) چيزی را آفريديمش به قدری ( اندازه و مقدار و تقدير و سنجشی )
و نيست فرمان ما مگر يكی ، همچون تابيدنی ( چشمكی ، اشاره و ايمايی ، نگاه آنی و تندی ، درخشيدنی ، برقی ، يك چهلم ثانيه ) به چشم
و همانا هلاك ( نابود ) كرده ايم همانندهای شما را ، پس آيا [هست] از متذكری
و هر ( تمام ) چيزی [را كه] انجام دادند آن را ، در كتابهاست
و هر ( تمام ) كوچكی و بزرگی سطر بندی شده ای ( نوشته و مكتوب شده ای ) [است]
بدرستی متقيان در باغهايی ( بهشتی ) و چشمه ای [هستند]
در نشيمنگاه ( كمپ ) راستی ( واقعی ) در نزد سلطانی ( پادشاهی ) مقتدری ( قادری ، توانايی ، با قدرتی و قوايی ، نيرومندی ) [هستند]