سوره ق

Home | تماس با ما و ارسال مطالب | پروژه‌ها | نرم‌افزارهاي مورد نياز |

home

02-04-2022

سوره ق ، مكی 45 آيه

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

ق ، سوگند به قرآن مجيد ( شريف ، بزرگوار ، گرامی قدر ، عالی مرتبه ، بلند پايه )
بلكه تعجب كردند كه آمد به [جانب] ايشان بيم دهنده ای از ايشان ( خودشان ) ، پس گفت كافران ، اين چيزی عجيبی [است]
آيا زمانی [كه] فوت كرديم و شديم خاكی ، آن رجعت ( برگشت به حيات و زندگی مجدد ) بعيدی ( دور از واقعيت و حقيقتی )
دانسته ايم ، آنچه را كه نقص ( كسر و كم ) ميكند زمين از ايشان و در نزد ما كتابی حفظ ( حراست ) شده [است]
بلكه تكذيب كردند به حق وقتی كه آمد به [جانب] ايشان ، پس ايشان در كاری آشفته ای ( سردرگمی ) [هستند]
آيا پس نظاره نكردند به سوی آسمان بالايشان [كه] چگونه بنيان كرديم آن را و زينت داديم آن را و نيست برای آن از شكافهايی
و زمين ، گسترانيديم آن را و افكنديم در آن سلسله جبال ( لنگرها ) را و رويانيديم در آن از هر زوج لذت بخشی ( مهيجی ، هيجان برانگيزی ) را
بصيرتی ( بينايی و گوش زدی ) و ذكری برای هر عبدی ( بنده و عابدی ) برگشت كننده ای ( توبه كننده ای )
و نازل كرديم از آسمان آبی مباركی ( فرخنده ای ) را ، پس رويانيديم به [وسيله] آن باغهايی و دانه محصول ( خرمن ، منظور غلات و .... ) را
و نخل بلند اندام هايی را [كه هست] برای آن خوشه ای انبوهی ( متراكم و تو در تويی )
رزقی برای عبد ها ( بندگان ) و زنده كرديم به [بوسيله] آن بلدی ( دياری ) مرده ای را ، آنچنان است خروج ( زنده شدن در روز قيامت )
تكذيب كرد قبل از ايشان ، قوم نوح و گروه رسّ و ثمود
و عاد و فرعون و برادران لوط
و جمعيت ايكه و قوم تبع ، تمامی تكذيب كرد رسولان را ، پس حقيقت يافت وعده ( وعده داده شده )
آيا پس درمانده شديم به آفرينش اول ( اين دنيا كه فعلا در آن هستيم ) ، بلكه ايشان [هستند] در ابهامی از آفرينشی جديدی ( دنيا و عالم بعد از قيامت )
و حتما آفريده ايم انسان را و ميدانيم آنچه را كه وسوسه ميكند به او نفسش ( خودش ) و ماييم نزديكتر به جانبش از سياهرگ شاه رگ گردن
زمانی كه تلاقی ( ملاقات ) ميكند دو تلاقی كنندگان ( دو به هم رسندگان ) از راست و از چپ ، نشسته ای ( همدمی ، نديمی ، نگهبانی ، نشسته ای ، مراقبی ، ملازمی )
تلفظ نميكند از سخنی ، مگر اينكه در نزد اوست نگهبانی ( هشيار، در كمين نشسته ای ، منتظری ، پاسبانی ، مواظبی ، نظارت كننده ای ، مراقبی ) آماده ای ( حاضر و آماده باشی )
و آمد مستی ( بی هوشی ، سستی ) مرگ به حقيقت ، آن آنچه كه بودی از آن دوری ( گريز ) ميكردی
و دميده شود ( باد شود ) در صور ، آن [است] روز وعده داده شده
و آيد هر ( تمام ) نفسی ( كسی ، شخصی ) همراه او سوق دهنده ای ( راننده و هول دهنده ای ) و شاهدی
همانا بوده ای در غفلتی از اين [روز يا واقعه] ، پس برداشتيم ( گشوديم ) از تو پوشش ( پرده ، پوشاننده ، مانع ديد و فهم و دانستن ) تو را ، پس بصيرت ( ديده ) تو امروز تيزی ( ريز بيني ) [است]
و گويد قرين ( هم نشين ، هم سال ، يار ، رفيق ، متصل ، پيوسته ، همدم ، قرينه ) او ، اين [است] آنچه كه در نزد من [است] آماده ای ( حاضری ، نگهداری شده ای ، ضبط شده‌اي )
بيافكنيد در جهنم هر ( تمام ) كفران كننده ای عنودی ( لجبازی ، يك دنده ای ) را
منع كننده ای برای خير ( خوبی ) متجاوزی ( متعدی ) شكاكی را
كسی كه قرار داد همراه خداوند ، خدايی ديگر را ، پس بيافكنيد او را در عذاب شديد
گويد قرين ( همنشين ، هم سال ، يار ، رفيق ، متصل ، پيوسته ، همدم ، قرينه ، همزاد ) او ، سرور ما ، به طغيان نكشيدم او را و ليكن بود در گمراهی دوری
گويد [خداوند كه] خصومت نكنيد در نزد من و [درحاليكه] جلو فرستاده ام ( از قبل گفته ام ) به جانب شما به [وسيله] وعده
بدل ( تبديل ) نميشود سخن در نزد من و نيستم من به ظالمی برای بندگان
روزی كه ميگوييم برای جهنم ، آيا آكنده ( لبالب و لبريز ) شدی و ميگويد [جهنم] آيا [هست] از اضافه شدنی
و نزديك شود باغ ( بهشت ) برای متقيان غير دوری ( نه چندان دور از انتظاری )
اين [است] آنچه را كه وعده داده ميشديد برای هر ( تمام ) برگردنده ای ( توبه كننده ای ) حافظی ( خود را از گناه حراست كننده ای ، از دين مراقبی )
كسی كه بيم داشت [از] رحمان به خفا و آمد به ( با ) قلبی بازگشت كننده ای ( توبه كننده ای )
داخل شويد آن ( بهشت ) را به سلامتی ، آن [است] روز جاودانگی
برای ايشان [است] آنچه را كه ميخواهند در آن ( بهشت ) و در نزد ماست افزون شده ای ( اضافه شده ای )
و چه بسيار هلاك ( نابود ) كرديم قبل از ايشان از تمدنی [را كه] ايشان [بودند] شديدتر ( قوی تر ) از ايشان [در] قوايی ( حمله ای ، دلاوری ، امكاناتی ) ، پس كاوش ( حفاری ، سوراخ ، جستجو ، پويش ) كردند در بلاد ( ديارها ) ، آيا [هست] از گريزی ( راه نجات و فراری ، گريزگاهی )
بدرستی در آن حتما ذكريست برای كسی كه بود برای او قلبی يا بيافكند ( فرا دهد ) شنوايی ( حس شنوايی و ادراك ) را و [در حاليكه] او شاهدی
و به يقين آفريده‌ايم آسمانها و زمين [را] و آنچه كه مابين آن دو [است] در شش ايامی ( مراحلي ، دوران‌هايی ) و لمس نكرد ما را از سستی ( درماندگی ، پيری ، ضعف و خستگی )
پس صبر كن برای آنچه كه ميگويند و تسبيح گوی ( خدا را به پاكی ياد كن ) به حمد ( ستايش ، ستودگی ) سرورت قبل از طلوع خورشيد ( نماز صبح ) و قبل غروب ( نماز عصر )
و از شب ، پس تسبيح گوی او را و ماقبل های سجده ها ( نماز مغرب و عشا و شب )
و گوش فرا ده روزی را [كه] ندا ميدهد منادی از مكانی ( محلی ) نزديكی
روزی [كه] ميشنوند فرياد ( بانگ ) را به حقيقت ، آن [است] روز خروج ( زنده شدن )
ما ، ماييم [كه] زنده ميكنيم و می ميرانيم و به سوی ما اختتاميه ( پايان راه ، سرنوشت ، مقصد ، بازگشتگاه ، پايان كار ) [است]
روزی [كه] شقه شقه ميشود ( تكه تكه و شكافته ميشود ) زمين از ايشان به سرعتی ، آن جمع آوری برای ما آسانی [است]
ماييم داناتر به آنچه كه ميگويند و نيستی تو برای ايشان به مجبور كننده ای ، پس ذكر كن به [وسيله] قرآن كسی را كه ميترسد [از] وعده من