سوره مائده

Home | تماس با ما و ارسال مطالب | پروژه‌ها | نرم‌افزارهاي مورد نياز |

home

04-09-2024

سوره مائده ، مدنی 120 آيه

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

ای كسانی كه ايمان آورديد ، وفا كنيد به عقود ( پيمانها ) ، حلال شد برايتان بهيمه ( دامها ) چهارپايان ، مگر آنچه كه تلاوت می شود برايتان ، غير حلال شده [است] صيد ( شكار ) و [در حاليكه] شماييد ممنوع شده [در حال احرام] ، بدرستی خداوند حكم می كند آنچه را كه می خواهد
ای كسانی كه ايمان آورديد ، حلال ( مجاز ) نكنيد [پايمال ننماييد] شعائر ( شعار ، آيين و مناسك ) های خداوند را و نه ماه حرام و نه قربانی حرم ( هديه ) و نه قلاده دار ( قربانی نشان دار ) را و نه امنيت يافتگان [در] بيت الحرام ( مكه ) را [كه] می جويند فضلی را از سرورشان و رضايتهايی ( خشنودی هايی ) را و آنگاه كه مجاز ( حلال و بيرون از احرام ) شديد ، پس صيد ( شكار ) كنيد و مجبور نكند شما را دشمنی قومی كه منع ( سد ) كردند شما را از مسجدالحرام كه تعدی ( تجاوز ) كنيد و تعاون ( همياری ) كنيد برای خوبی و تقوی ( پرهيزگاری ) ، و همياری نكنيد برای گناه و تعدی ( تجاوز ) و پرهيزگاری ( تقوی ) كنيد خداوند را ، بدرستی خداوند شديد ( سخت ) عقوبت ( پيگرد ) [است]
حرام ( ممنوع ) شد برايتان [خوردن] مرده و خون و گوشت خوك و آنچه كه اهليت ( مربوط ) شد به غير خداوند ( به خاطر غير خداوند ذبح شد ) به آن و خفه شده و بيمار در شرف مرگ و پرت شده [از بلندی] و شاخ خورده [و مرده] و آنچه [را] كه خورد درنده ( حيوان گوشت خوار ) ، مگر آنچه را كه [قبلا] پاك كرديد [ذبح كرديد و بعدا درنده قسمتی از آن را خورده است] و آنچه كه ذبح شد برای بتها و اينكه تقسيم بندی كنيد به تيرها ( قرعه‌ها ، شرط بندی و قمار ) ، آن [عمل] شما فسقی ( نافرمانی ) [است] ، امروز نااميد ميشود كسانی كه كفران كردند از دين شما ، پس نترسيد ايشان را و بترسيد مرا ، امروز كامل كردم برايتان دينتان را و تمام كردم برايتان نعمتم را و پسنديدم برايتان اسلام را دينی ، پس كسی كه اضطرار ( فوريت ) يافت در گرسنگی بدون تمايلی برای گناهی [ميتواند از آنها بخورد] ، پس بدرستی خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]
می پرسند تو را [كه] چه چيز حلال شد برايشان ، بگو حلال شد برايتان پاكی ها و آنچه را كه ياد داديد از پرندگان شكاری ، آموزنده سگان شكاری ، ياد می دهيد ايشان را از آنچه كه ياد داد شما را خداوند ، پس بخوريد از آنچه كه نگهداشتند ( گرفتند ) برايتان و ذكر ( ياد ) كنيد اسم ( نام ) خداوند را برايش و تقوی كنيد خداوند را ، بدرستی خداوند سريع الحساب [است]
امروز حلال شد برايتان پاكی ها و طعام كسانی كه داده شدند كتاب را ( يهود و نصاری ) ، حلالی برايتان و طعامتان حلالی برايشان [ميباشد] و [همچنين ازدواج با] زنان نيكوكار از مومنان و زنان نيكوكار از كسانی كه داده شدند كتاب را از قبل شما ، زمانی كه داديد ايشان را اجرهايشان ( مهريه ايشان ) را نيكوكاران بدون زنا كاران و نه گيرنده دوستانی ( معشوقه ای ) و كسی كه كفران می كند به ايمان ، پس نابود شده است عملش و اوست در آخرت از زيان كاران
ای كسانی كه ايمان آورديد ، زمانی كه بلند شديد به سوی نماز ، پس غسل كنيد ( بشوييد ) صورتهايتان را و دستانتان را تا آرنجها و مسح كنيد به سرهايتان و [همچنین] پاهايتان تا دو قوزك ( مچ پا ) و اگر شماييد جنبی ( محتلم شده ای ، منی ريخته ای ) پس پاك كنيد ( پاك شويد ) و اگر شماييد مريض يا در سفری يا آمد يكی از شما را از غائط ( ادرار يا مدفوع ) يا لمس ( مقاربت ) كرديد زنان را ، پس نيافته ايد آبی را ، پس تيمم كنيد خاكی پاكی را ، پس مسح كنيد به صورتهايتان و دستانتان از آن ، نمی خواهد خداوند برای اينكه قرار دهد برايتان از تنگنايی ( سختی و دشواری ) و ليكن می خواهد برای اينكه پاك كند شما را و برای اينكه تمام ( كامل ) كند نعمتش را برايتان ، باشد برای شما كه شكر گزاريد ( تشكر كنيد )
و ذكر ( ياد ) كنيد نعمت خداوند را برايتان و ميثاقش ( عهدش ) را ، آن را كه عهد كرد شما را به آن ، آنگاه كه گفتيد شنيديم و اطاعت كرديم و تقوی ( پرهيزگاری ) كنيد خداوند را ، بدرستی خداوند داناست به دارايی سينه ها
ای كسانی كه ايمان آورديد ، باشيد به پا ايستادگان برای خداوند ، شاهدان به عدالت و مجبور نكند شما را دشمنی قومی برای اينكه عدالت نكنيد ، دادگری كنيد ، آن است نزديكتر برای تقوی و تقوی كنيد خداوند را ، بدرستی خداوند آگاه است به آنچه كه عمل می كنيد
وعده داد خداوند كسانی را كه ايمان آوردند و عمل كردند صالحات را ، برايشان آمرزشی و اجری بزرگی [است]
و كسانی كه كفران كردند و تكذيب كردند به آيات ما ، ايشانند اصحاب جحيم ( جهنم )
ای كسانی كه ايمان آورديد ، ذكر ( ياد ) كنيد نعمت خداوند را برايتان ، آنگاه كه همت كرد قومی كه بسط ( دراز ) كنند به سويتان دستانشان را ، پس بازداشت دستانشان را از شما و تقوی ( پرهيزگاری ) كنيد خداوند را و برای خداوند ميبايست توكل كند مومنان
و حتما گرفته است خداوند ميثاق ( عهد ، پيمان ) پسران اسرائيل را و مبعوث كرديم ( برانگيختيم ) از ايشان دو ده ( دوازده ) رئيسی ( سردسته ، سر قبيله ، امام و پيشوايی ) و گفت خداوند [كه] بدرستی من همراه شمايم اگر به پا داشتيد نماز را و داديد زكات را و ايمان آورديد به رسولانم و عزيز ( گرامی و با منزلت ) داشتيد ايشان را و قرض داديد خداوند را قرضی نيكويی ، حتما می زدايم از شما بدی‌هايتان را و حتما داخل می كنم شما را [به] باغهايی [كه] جريان دارد از زيرش چشمه‌ها ، پس كسی كه كفران كند بعد آن از شمايان ، پس گم گشته است درست راهی را
پس به [سبب] آنچه كه نقض ( لغو و شكستن ) ايشان عهدشان ( ميثاقشان ) را ، لعنت كرديم ايشان را و قرار داديم قلبهايشان را سنگينی ( همچون سنگی ) [كه] تحريف ( جابجا ، منحرف ) می كنند كلام را از جايگاههايش و فراموش كردند بهره ای ( نصيبی ) را از آنچه كه متذكر ( يادآور ) شدند به آن و همواره مطلع می شوی بر خيانتی از ايشان مگر اندكی از ايشان را ، پس عف كن از ايشان و درگذر ، بدرستی خداوند دوست می دارد نيكوكاران را
و از كسانی كه گفتند ما نصرانی [هستيم] ، گرفتيم ميثاقشان ( عهدشان ) را ، پس فراموش كردند بهره ای ( نصيبی ) را از آنچه كه ذكر ( يادآوری ) شدند به آن ، پس قرار داديم مابينشان دشمنی ها و بغض ( كينه ) ها را تا روز قيامت و به زودی آگاه ( با خبر ) می كند ايشان را خداوند به آنچه كه می ساختند ( فرا می بافتند )
ای اهل كتاب ( يهود و نصاری ) آمده است شما را فرستاده ما [كه] مبين ( آشكار ) می‌كند برايتان بسياری از آنچه كه مخفی می‌كرديد از كتاب ( تورات و انجيل ) و گذشت می‌كند از بسياری ، آمده است شما را از [جانب] خداوند نوری و كتابی آشكاری ( مبينی )
هدايت می‌كند به [وسيله] آن خداوند كسی را كه تبعيت كرد رضايتهايش ( خشنودی‌هايش ) را [به] راه سلامت ( تسليم و اسلام ) و خارج می‌كند ايشان را از تاريكی‌ها به سوی نور به اذنش و هدايت می‌كند ايشان را به سوی راهی مستقيمی ( پايداری )
حتما كفران كرده است كسانی كه گفتند بدرستی خداوند اوست مسيح پسر مريم ، بگو پس كيست كه مالك ( صاحب اختيار ) می شود از خداوند چيزی را اگر اراده كند كه نابود كند مسيح پسر مريم و مادرش را و كسی كه در زمين است جملگی و برای خداوند است فرمانروايی آسمانها و زمين و آنچه كه مابين آن دو است ، خلق می كند آنچه را كه می خواهد و خداوند برای هر چيزی توانايی [است]
و گفت يهود و نصاری ماييم پسران خداوند و دوستانش ( بسيار دوست داران و مورد علاقه اش ) ، بگو پس چرا عذاب می كند شما را به گناهانتان ، بلكه شماييد بشری از آنچه كه خلق كرد ، می آمرزد برای كسی كه می خواهد و عذاب می كند كسی را كه می خواهد و برای خداوند است فرمانروايی آسمانها و زمين و آنچه كه مابين آن دو است و به سويش سرنوشت ( اختتاميه ) [است]
ای اهل كتاب ، آمده است شما را رسول ما ، مبين ( آشكار ) می كند برايتان بر فترتی از رسولان كه [مبادا] بگوييد [كه] نيامد ما را از بشارت دهنده ای و نه هشدار دهنده ای ، پس آمده است شما را بشارت دهنده ای و هشدار دهنده ای و خداوند برای هر چيزی توانايی [است]
و زمانی كه گفت موسی برای قومش ، ای قوم من ذكر ( ياد ) كنيد نعمت خداوند را برايتان ، زمانی كه قرار داد در شما انبياء ( خبر و پيغام رسانان ) را و قرار داد شما را مالكانی ( شاهانی ، صاحب اختيارانی ) و داد شما را آنچه را كه نداده است احدی از عالميان را
ای قوم من داخل شويد زمين مقدس ( پاك ) را ، آن را كه نوشت ( مقرر كرد ) خداوند برايتان و برنگرديد بر پشتهايتان ، پس برمی گرديد زيان كاران
گفتند ای موسی ، بدرستی در آن قومی زورگويان [است] و ما هرگز داخل نمی شويم آن را تا خارج شوند از آن ، پس اگر خارج شدند از آن ، پس ما داخل شوندگان [هستيم]
گفت دو مرد از كسانی كه می ترسيدند [كه] نعمت داد خداوند برای آن دو ، داخل شويد برايشان درب را ، پس آنگاه كه داخل شديد آن را ، پس بدرستی شما غالبان ( چيره شوندگان ) [هستيد] و برای خداوند ، پس ميبايست توكل كنيد اگر شماييد مومنان
گفتند ای موسی ، ما هرگز داخل نمی شويم آن را ابدا مادامی ( تا وقتی ) كه در آن [هستند] ، پس برو تو و سرورت ، پس شما دو نفر قتال ( پيكار ) كنيد ، ما همين جا نشستگان [هستيم]
[موسی] گفت سرور من ، بدرستی من مالك ( صاحب اختيار ) نيستم مگر خويشتن و برادرم را ، پس جدايی افكن مابين ما و مابين قوم فاسقان ( نافرمانان )
[خداوند] گفت ، پس بدرستی آن حرام ( ممنوع ) شده ای [است] برايشان چهل ساليانی را ، سرگردان ( حيران ) ميشوند در زمين ، پس تاسف نخور برای قوم فاسقان ( نافرمانان )
و تلاوت كن برايشان خبر پسر آدم را به حق [درستی] ، زمانی كه قربانی كردند آن دو قربانی را ، پس قبول شد از يكی آن دو و قبول نشد از ديگری ، گفت حتما به قتل می رسانم تو را ، گفت جز اين نيست كه قبول می كند خداوند از متقيان ( پرهيزگاران )
اگر دراز ( بلند ) كنی به سويم دستت را برای اينكه به قتل رسانی مرا ، نيستم به دراز كننده ای دستم را به سويت ، برای اينكه به قتل رسانم تو را ، من می ترسم خداوند سرور عالميان را
من می خواهم كه برگردی به گناهم و گناهت ، پس باشی از اصحاب آتش و آن جزای ظالمان [است]
پس ترقيب كرد برايش نفسش قتل برادرش را ، پس به قتل رساندش ، پس صبح كرد از زيان كاران
پس مبعوث كرد ( برانگيخت ) خداوند زاغی را [كه] می كاويد در زمين برای اينكه نشانش دهد [كه] چگونه بپوشاند ( مخفی ) كند پوسيده ( جنازه ) برادرش را ، گفت ای وای مرا آيا عاجز شدم كه باشم همانند اين زاغ ، پس پوشاند ( دفن ) كرد جنازه برادر را ، پس صبح كرد از پشيمانان ( ملامت شدگان )
از وقت ( موعد و هنگام ) آن [واقعه] نوشتيم برای پسران اسرائيل [كه] بدرستی كسی كه بكشد شخصی را بدون شخصی ( بدون قصاص كسی ) يا فسادی ( تبهكاری ) در زمين ، پس چون [همانند] اين است كه كه كشته است انسيان ( مردم ) را جملگی و كسی كه زنده كند آن را ( مانع مرگش شود ) ، پس چون اين است كه زنده كرد انسيان ( مردم ) را جملگی و حتما آمد ايشان را رسولانمان به بينات ( دلايل آشكار ) ، سپس بدرستی بسياری از ايشان بعد آن در زمين حتما اسراف كارانند ( از حد گذرندگانند )
جز اين نيست كه جزای كسانی كه می جنگند خداوند و رسولش را و سعی ( تلاش ) می كنند در زمين فسادی را ، كه به قتل رسند يا مصلوب شوند ( به دار آويخته شوند ) يا قطع ( بريده ) شود دستانشان و پاهايشان از خلافی ( قرينه و خلاف جهتی ) يا نفی شوند از زمين ( تبعيد شوند ) ، آن برايشان خواری ( پستی و خفتی ) در دنيا و برايشان در آخرت عذابی دردناكی [است]
مگر كسانی كه توبه كردند از قبل اينكه قادر ( توانا ، مسلط ) باشيد برايشان ، پس بدانيد كه بدرستی خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]
ای كسانی كه ايمان آورديد ، تقوی ( پرهيزگاری ) كنيد خداوند را و بجوييد به سويش وسيله ای ( دست آويزی ) را و جهاد ( سعی و كوشش ) كنيد در راهش ، باشد برای شما كه رستگار شويد
بدرستی كسانی كه كفران كردند ، اگر چه باشد برايشان آنچه كه در زمين [است] جملگی و همانندش همراهش ، برای اينكه فديه دهند به آن از عذاب روز قيامت ، قبول نمی شود از ايشان و برايشان عذابی دردناكی [است]
می خواهند كه خارج شوند از آتش و نيستند ايشان به خارج شوندگان از آن و برايشان عذابی به پا شده ای ( پاينده ای ) [باشد]
و مرد سارق و زن سارق ( دزد ) را ، پس قطع كنيد دستان آن دو را ، جزايی به [سبب] آنچه كه كسب كردند آن دو ، عقوبتی ( تنبيهی ) از خداوند و خداوند عزيزی ( قدرتمندی ) حكيمی [است]
پس كسی كه توبه كند از بعد ظلمش و اصلاح كند ، پس بدرستی خداوند می بخشد برايش ، بدرستی خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]
آيا ندانسته ای كه بدرستی خداوند برايش فرمانروايی آسمانها و زمين [است] ، عذاب می كند كسی را كه می خواهد و می آمرزد برای كسی كه می خواهد و خداوند برای هر ( تمام ) چيزی توانايی [است]
ای رسول ، اندوهگين نسازد تو را كسانی كه شتاب می كنند در كفر از كسانی كه گفتند ايمان آورديم به دهنهايشان و ايمان نياورده است قلبهايشان و از كسانی كه يهودی شدند ، شنوندگان برای كذب ( دروغ ) ، شنوندگان برای قومی ديگر [كه] نيامده اند تو را ، تحريف ( جابجا ) می كنند كلام را از بعد جاهايش ، می گويند اگر داده شديد اين را ، پس بگيريدش ( قبولش كنيد ) و اگر داده نشديد آن را ، پس پرهيز كنيد و كسی را كه می خواهد خداوند فتنه اش ( امتحانش ، بلا و مصيبتش ) را ، پس هرگز مالك ( قادر ) نمی شوی برايش از خداوند چيزی را ، ايشان كسانی [هستند] كه نخواسته است خداوند كه پاك گرداند قلبهايشان را ، برايشان در دنيا خواری و برايشان در آخرت عذابی بزرگی [است]
شنوندگان برای كذب ( دروغ پردازی ) ، خورندگان برای حرام ( مال و خوراك حرام ) ، پس اگر آمدند تو را ، پس حكم ( قضاوت ) كن مابينشان يا اعراض كن از ايشان و اگر اعراض كنی از ايشان ، پس هرگز ضرر نمی رسانند ( نمی توانند برسانند ) تو را چيزی و اگر حكم كردی ، پس حكم كن مابينشان به عدالت ، بدرستی خداوند دوست می دارد دادگران را
و چگونه حاكم می كنند تو را و [درحاليكه] نزد ايشان تورات [است كه] در آن حكم خداوند [است] ، سپس رو برمی گردانند از بعد آن و نيستند ايشان به مومنان ( ايمان آورندگان )
ما نازل كرديم تورات را [كه] در آنست هدايتی و نوری [كه] حكم ( داوري و قضاوت ) می‌كند به آن انبياء ( خبر و پيغام رسانان ) كسانی را كه تسليم ( مسلمان ) شدند ، برای كسانی كه يهودی شدند و ربانيان ( خدا جويان و خدايی‌ها ) و علمای دين به [سبب] آنچه كه محافظت ( نگهداری ) جستند از كتاب خداوند و بودند برايش شاهدان ، پس نترسيد انسيان ( مردم ) را و بترسيد مرا و نخريد ( بده بستان نكنيد ) به آياتم بهايی اندكی [را] و كسی كه حكم ( داوری و عمل ) نكرده است به آنچه كه نازل كرد خداوند ، پس ايشان ، ايشانند كافران
و نوشتيم برايشان در آن ، بدرستی شخص به شخص و چشم به چشم و بينی به بينی و گوش به گوش و دندان به دندان و جراحات ( زخم و بريدگی ها ) قصاصی [دارد] ، پس كسی كه تصدق كند ( بگذرد از حق خود ) به آن ، پس آنست زداينده ای برايش ( برای گناهانش ) و كسی كه حكم ( قضاوت ) نمی كند به آنچه كه نازل كرد خداوند پس ايشان ، ايشانند ظالمان
و پيرو ( دنباله رو ) كرديم برای رد ( اثر ، راه ) ايشان به عيسی پسر مريم ، تصديق كننده‌ای برای آنچه كه پيش رويش [بود] از تورات و داديمش انجيل [را كه] در آن هدايتی و نوری و تصديق كننده‌ای برای آنچه كه پيش رويش [بود] از تورات و هدايتی و موعظه‌ای برای متقيان ( خدا ترسان )
و ميبايست حكم ( داوری ) كند اهل انجيل به آنچه كه نازل كرد خداوند در آن و كسی كه حكم نمی كند به آنچه كه نازل كرد خداوند ، پس ايشان ايشانند فاسقان ( نافرمانان )
و نازل كرديم به سويت كتاب را به حق ، تصديق كننده ای برای آنچه كه پيش رويش [است] از كتاب و نگهبانی ( شاهد و گواهی ، نگهدارنده ای ) برايت ، پس حكم كن مابينشان به آنچه كه نازل كرد خداوند و تبعيت نكن هواهايشان را از آنچه كه آمد تو را از حق ، برای همگی قرار داديم از شما شريعتی ( قوانينی ، روشی ) و راه مشخصی ( روشن و معلومی ) را و اگر می خواست خداوند ، حتما قرار می داد شما را امتی تكی ( يكی ) و ليكن برای اينكه بيازمايد شما را در آنچه كه داد شما را ، پس سبقت بگيريد خوبی ( نيكی ) ها را ، به سوی خداوند مرجع ( بازگشت ) شماست جملگی ، پس خبر ( آگهی ) می دهد شما را به آنچه كه در آن اختلاف می كرديد
و اينكه حكم كن مابينشان به آنچه كه نازل كرد خداوند و تبعيت نكن هواهايشان را و پرهيز ( حذر ) كن ايشان را كه [مبادا] به فتنه اندازند تو را از بعض آنچه كه نازل كرد خداوند به سويت ، پس اگر رو برگرداندند ، پس بدان [كه] جز اين نيست كه می خواهد خداوند كه اصابت كند ايشان را به بعض گناهانشان و بدرستی بسياری از انسيان ( مردم ) حتما فاسقان ( نافرمانان ) [هستند]
آيا پس حكم جاهليت ( زمان نادانی ) را می جويند و كيست نيكوتر ( بهتر ) از خداوند حكمی ( رای ، قضاوتی ) را برای قومی كه يقين دارند
ای كسانی كه ايمان آورديد ، اتخاذ نكنيد يهود و نصاری را دوستانی ( سرپرستانی ) ، بعض ايشان سرپرستان ( دوستان ) بعضی [هستند] و كسی كه دوستی می كند ايشان را از شمايان ، پس بدرستی او از ايشان [است] ، بدرستی خداوند هدايت نمی كند قوم ظالمان را
پس می بينی ( درمی يابی ) كسانی را كه در قلبهايشان مرضی [است] ، شتاب می كنند در [دوستی] ايشان ، می گويند می ترسيم كه [مبادا] اصابت كند ما را رويدادی ( واقعه بدی ، پيشامدی ) ، پس اميد خداوند را كه بياورد به پيروزی ( گشايشی ) يا فرمانی ( كاری ) را از نزدش ، پس صبح كنند برای آنچه كه سری ( مخفی ) كردند در خودشان ندامت كنندگان
و می گويد كسانی كه ايمان آوردند ، آيا اينان كسانی [هستند] كه قسم خوردند به خداوند سرسختانه سوگندشان را [كه] بدرستی ايشان حتما همراه شمايند ، نابود شد اعمالشان پس صبح كردند زيان كاران
ای كسانی كه ايمان آورديد ، كسی كه برمی گردد از شما از دينش ، پس به زودی می آورد خداوند به قومی [كه] دوست ميدارد ايشان را و دوست می دارندش ، ذليلانی ( فروتنانی ) برای مومنان [هستند] ، قدرتمندانی ( چيره هايی ) برای كافران [هستند] ، جهاد ( سعی ) می كنند در راه خداوند و نمی ترسند ملامت سرزنشگری را ، آن فضل خداوند [است كه] می دهدش كسی را كه می خواهد و خداوند گشاده دستی دانايی [است]
جز اين نيست كه دوست ( سرپرست ) شما خداوند و رسولش و كسانی [هستند] كه ايمان آوردند ، كسانی كه به پا ميدارند نماز را و می دهند زكات را و ايشانند ركوع گزاران ( ايشان ركوع گزاران هستند )
و كسی كه دوستی می كند خداوند و رسولش را و كسانی را كه ايمان آوردند ، پس بدرستی حزب خداوند ، ايشانند غالب شدگان ( ايشان چيره شوندگان هستند )
ای كسانی كه ايمان آورديد ، نگيريد كسانی را كه گرفتند دينتان را مسخره ( بيهوده ) ای و بازيچه ای از كسانی كه داده شدند كتاب را از قبل شما و [همچنين] كافران را دوستانی ( سرپرستانی ) و بترسيد ( تقوی ) كنيد خداوند را اگر هستيد مومنان
و زمانی كه ندا ( صدا ) كرديد به سوی نماز ، بگيرندش تمسخری ( بيهوده ای ) و بازيچه ای ، آن به اين دليل [است] كه ايشان قومی [هستند] كه عقل ( انديشه ) نمی كنند
بگو ای اهل كتاب ، آيا انتقام می گيريد از ما ، غير از اين است كه ايمان آورديم به خداوند و آنچه كه نازل شد به سويمان و آنچه كه نازل شد از قبل و بدرستی بسياری از شما فاسقان ( نافرمانان ) [هستيد]
بگو آيا خبر دهم شما را به بدتری از آن پاداشی نزد خداوند ، كسی را كه لعنت كردش خداوند و غضب ( خشم ) گرفت برايش و قرار داد از ايشان بوزينه ها و خوكها و بندگی ( پرستش ) كرد طاغوت را ، ايشانند بد مكانی و گمراه تر از درست ( راست ) راهی
و زمانی كه آيند شما را ، گويند ايمان آورديم و [در حاليكه] داخل شده اند به كفر و ايشان خارج شده اند به آن و خداوند داناتر است به آنچه كه كتمان ( مخفی ) می كردند
و می بينی بسياری از ايشان را [كه] می شتابند در گناه و تعدی ( تجاوز ) و خوردن ايشان حرام ( مال و خوراك حرام ) را ، حتما بد است آنچه را كه می كردند
چرا نهی نمی كند ايشان را ربانيون ( خدا جويان ) و علما دين از سخنشان گناه و خوردنشان حرام را ، حتما بد [است] آنچه را كه می ساختند
و گفت يهود [كه] دست خداوند بسته شده ای ( دربندی ) [است] ، بسته ( زنجير ) شد دستانشان و لعنت شدند به [سبب] آنچه كه گفتند ، بلكه دستانش دو گشاده ای [گسترده ای است] ، انفاق ( هزينه و خرج ) می كند هرگونه كه می خواهد و حتما می افزايد بسياری از ايشان را آنچه را كه نازل شد به سويت از سرورت طغيانی و كفرانی و افكنديم مابينشان دشمنی ها و كينه ها را تا روز قيامت ، هر زمانی [كه] بيافروزند آتشی را برای جنگ ، خاموش كندش خداوند و سعی ( تلاش ) می كنند در زمين فسادی ( تباهی ) را و خداوند دوست نمی دارد مفسدان ( تبهكاران ) را
و اگر بدرستی اهل كتاب ايمان می آوردند و تقوی می كردند ، حتما می زدوديم از ايشان بدی هايشان را و حتما داخل می كرديم ايشان را باغهای پر نعمت
و اگر بدرستی ايشان به پا می داشتند تورات و انجيل را و آنچه را كه نازل شد به سويشان از سرورشان ، حتما می خوردند از بالايشان و از زير پاهايشان ، از ايشان امتی اقتصادی ( معتدل ، ميانه رو ، اهل كسب و كار و معاش ) و بسياری از ايشان بد [است] آنچه كه عمل می كنند
ای رسول ، برسان آنچه را كه نازل شد به سويت از سرورت و اگر انجام ندهی ، پس نرسانده ای رسالتش ( پيغام رسانيش ) را و خداوند حمايت می كند تو را از انسيان ( مردم ) ، بدرستی خداوند هدايت نمی كند قوم كافران را
بگو ای اهل كتاب [يهود و نصاری] ، نيستيد بر چيزی تا اينكه به پا داريد تورات و انجيل را و آنچه را كه نازل شد به سويتان از سرورتان و حتما می افزايد بسياری از ايشان را ، آنچه كه نازل شد به سويت از سرورت طغيانی و كفرانی را ، پس افسوس ( تاسف ) نخور برای قوم كافران
بدرستی كسانی كه ايمان آوردند و كسانی كه يهودی شدند و ستاره پرستان و نصرانی ها ، كسی كه ايمان آورد به خداوند و روز آخر و عمل كرد صالحی را ، پس نيست ترسی برايشان و نه ايشان اندوهگين می شوند
حتما گرفتيم ميثاق ( عهد و پيمان ) پسران اسرائيل را و ارسال كرديم به سويشان رسولانی را ، هر زمان [كه] آمد ايشان را رسول به آنچه كه هوس ( پسند ) نمی كرد نفسشان ، فرقه ای را تكذيب كردند و فرقه ای را به قتل می رساندند
و حساب ( گمان ) كردند كه نباشند فتنه ای ( مايه امتحانی ) را ، پس كور شدند و كر شدند سپس توبه پذيرفت ( بخشيد ) خداوند برايشان ، سپس كور شدند و كر شدند بسياری از ايشان و خداوند بيناست به آنچه كه عمل می كنند
حتما كفران كرد كسانی كه گفتند بدرستی خداوند اوست مسيح پسر مريم و گفت مسيح [كه] ای پسران اسرائيل عبادت ( بندگی ) كنيد خداوند سرورم را و سرورتان را ، بدرستی او كسی را كه شرك می ورزد به خداوند ، پس حرام ( ممنوع ) كرده است خداوند برايش باغ ( بهشت ) را و ماوايش آتش [است] و نيست برای ظالمان از ياورانی
حتما كفران كرده است كسانی كه گفتند ، بدرستی خداوند سومی ( سومين ) سه تايی ( سه نفر ، سه خدا ) است [منظور جبرئيل يا روح القدس رسول الله است] و نيست از خدايی مگر خدايی واحدی ( تكی ) و اگر نهی نشوند از آنچه كه می گويند ، حتما لمس می كند كسانی را كه كفران كردند از ايشان عذابی دردناكی را
آيا پس توبه نمی كنند به سوی خداوند و آمرزش به طلبندش و خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]
نيست مسيح پسر مريم مگر رسولی [كه] سپری گشت از قبلش رسولان و مادرش راستگويی ( صديقی ، درست عملی ) [بود] ، می خورده اند آن دو ( مريم و عيسی رسول الله ) طعام را ، بنگر [كه] چگونه مبين ( آشكار ) می كنيم برايشان آيات را ، سپس بنگر [كه] كجا دروغ پردازی می كنند
بگو آيا عبادت ( بندگی ) می كنيد از غير خداوند آنچه را كه مالك نمی باشد برايتان ضرری و نه نفعی را و خداوند اوست شنوای دانا
بگو ای اهل كتاب ، غلو ( اغراق ، بزرگ گويی ) نكنيد در دينتان بدون حق ( نا حق ) و تبعيت نكنيد هواهای ( اميال ) قومی را [كه] گمراه شدند از قبل و گمراه كردند بسياری را و گمراه شدند از راست ( درست ) راهی
لعنت شد كسانی كه كفران كردند از پسران اسرائيل بر ( به ) زبان داود و عيسی پسر مريم ، آن به [سبب] آنچه كه عصيان كردند و تعدی ( تجاوز ) می كردند
نهی نمی كردند ( بازداشته نميشدند ) از منكری ( ناپسندی ) ، پس عمل می كردندش ، حتما بد بود آنچه را كه عمل می كردند
می بينی بسياری از ايشان را [كه] دوستی می كنند كسانی را كه كفران كردند ، حتما بد [است] آنچه كه پيش فرستاد برايشان خودهايشان كه خشمگين شد خداوند برايشان و در عذاب ايشانند جاودانان
و اگر ايمان می آوردند به خداوند و نبی ( خبر و پيغام رسان ) و آنچه كه نازل شد به سويش ، نمی گرفتند ايشان را دوستان ( سرپرستان ) و ليكن بسياری از ايشان فاسقان ( نافرمانی كنندگان ) [هستند]
حتما می يابی سختترين انسيان ( مردم ) را دشمنانی برای كسانی كه ايمان آوردند يهود را و [همچنين] كسانی را كه شرك ورزيدند ، و حتما می يابی نزديكترين ايشان را دوستی ( همراهی ) برای كسانی كه ايمان آوردند كسانی را كه گويند ما نصرانی [هستيم] آن به اين دليل است كه از ايشان اسقف ها و راهبانی ( كشيشانی ، خدا ترسانی ) [است] و بدرستی ايشان خود بزرگی ( خودخواهی ) نمی كنند
و زمانی كه شنيدند آنچه را كه نازل شد به سوی رسول ، می بينی چشمانشان را روان ( جاری ) می شود از اشك از آنچه كه شناختند از حق ، می گويند سرور ما ايمان آورديم ، پس بنويس ما را همراه شاهدان
و چيست ما را كه ايمان نياوريم به خداوند و آنچه را كه آمد ما را از حق و طمع ( ميل ، اميد ) داريم كه داخلمان كند سرورمان همراه قوم صالحان
پس پاداش دهد ايشان را خداوند به [سبب] آنچه كه گفتند ، باغهايی ( بهشتهايی ) [كه] جريان دارد از زيرش چشمه ها ، جاودانانند در آن و آن پاداش نيكوكاران [است]
و كسانی كه كفران كردند و تكذيب كردند به آياتمان ، ايشانند اصحاب جحيم ( جهنم )
ای كسانی كه ايمان آورديد ، حرام ( ممنوع ) نكنيد پاكيها را ، آنچه را كه حلال كرد خداوند برايتان و تعدی ( عدوان ) نكنيد ، بدرستی خداوند دوست نمی دارد تعدی ( تجاوز ) كنندگان را
و بخوريد از آنچه كه رزقمند كرد شما را خداوند حلالی پاكی و تقوی ( پرهيزگاری ) كنيد خداوند را ، كسی كه شماييد به آن مومنان
مواخذه نمی كند شما را خداوند به لغو ( سخن باطل و بيهوده ) در سوگندهايتان و ليكن مواخذه می كند شما را به آنچه كه عقد ( پيمان ) بستيد سوگندها را ، پس زداينده آن طعام دادن ده مسكينها [است] از ميانه آنچه كه طعام می دهيد اهلتان ( خانواده خود ) را يا لباس ايشان يا آزاد كردن در بندی ( اسير و برده ای ، بده كاری ) ، پس كسی كه نيافته است ، پس روزه ای سه روزهايی ، آن زداينده ( برطرف كننده ) سوگندتان زمانی كه ياد كرديد ( سوگند خورديد ) و حفاظت ( مراقبت ) كنيد سوگندهايتان را ، آنچنان مبين ( آشكار ) می كند خداوند برايتان آياتش را ، باشد برای شما كه شكر گزاريد
ای كسانی كه ايمان آورديد ، جز اين نيست كه خمر ( تخمير شده ، نوشابه الكلی ) و قمار و بتها و تيرهای شرط بندی پليدی ( ناپاكی و كثافتی ) از عمل شيطان [هستند] ، پس اجتناب ( دوری ) كنيد آن را ، باشد برای شما كه رستگار شويد
جز اين نيست كه می خواهد شيطان كه واقع كند مابينتان دشمنی ها و كينه ها را در خمر ( تخمير شده ، نوشابه الكلی ) و قمار و مانع شود شما را از ذكر ( ياد ) خداوند و از نماز ، پس آيا شماييد نهی شدگان ( بازداشته شدگان )
و اطاعت كنيد خداوند را و اطاعت كنيد رسول را و به پرهيزيد ، پس اگر رو برگردانديد ، پس بدانيد [كه] جز اين نيست كه برای رسولمان ابلاغ ( رساندن ) مبين ( آشكار ) [است]
نيست برای كسانی كه ايمان آوردند و عمل كردند صالحات را ترسی ( گناهی ) در آنچه كه خوردند زمانی كه نمی ورزيدند ( نداشتند ) تقوی و ايمان را و عمل [نمی] كردند صالحات را ، سپس تقوی كردند و ايمان آوردند ، سپس تقوی كردند و نيكی كردند و خداوند دوست می دارد نيكوكاران را
ای كسانی كه ايمان آورديد ، حتما امتحان می كند شما را خداوند به چيزی از صيد ( شكار ) می رسدش دستانتان و نيزه هايتان برای اينكه بشناسد خداوند كسی را كه می ترسد او را به خفا ( پنهانی ) ، پس كسی كه تعدی می كند بعد آن ، پس برايش عذابی دردناكی [است]
ای كسانی كه ايمان آورديد ، نكشيد شكار را و [درحاليكه] شماييد در احرام و كسی كه به كشد آن را از شما عمدی ، پس جزايی همانند آنچه كه كشت از [قربانی] چهارپا ، حكم ( رای ) دهد به آن دارای عدالتی از شما قربانی حرم ( هديه ای ) رسيده كعبه را يا زداينده ای طعام مسكين ها يا برابر آن روزه ای برای اينكه بچشد عقوبت ( وخامت ) كارش را ، عف كرد خداوند از آنچه كه گذشت و كسی كه تعدی كند ، پس انتقام می گيرد خداوند از او و خداوند عزيزی ( قدرتمندی ) دارای انتقامی [است]
حلال شد برايتان شكار دريا و خوراكش متاعی برايتان و برای كاروان و حرام شد برايتان صيد ( شكار ) خشكی مادام كه شما [در] احرام [هستيد] و تقوی ( پرهيزگاری ) كنيد خداوند را ، كسی كه به سويش جمع آوری [ميشويد]
قرار داد خداوند كعبه را خانه حرام [مايه] به پا خواستنی برای انسيان ( مردم ) و ماه حرام و قربانی حرم و [قربانی] قلاده دار ( نشان دار ) ، آن برای اينكه بدانيد كه بدرستی خداوند می داند آنچه را كه در آسمانها و آنچه را كه در زمين است و بدرستی خداوند به هر چيزی دانايی [است]
بدانيد كه بدرستی خداوند سخت عقوبت ( پيگرد ) است و بدرستی خداوند آمرزنده ای مهربانی [است]
نيست برای رسول مگر ابلاغ ( رساندن ) و خداوند می داند آنچه را كه هويدا می كنيد و آنچه را كه كتمان ( مخفی ) می كنيد
بگو برابر نيست خبيث و پاك و اگر چه متعجب كند تو را بسياری خبيث ، پس تقوی كنيد خداوند را ای دارندگان خردها ، باشد برای شما كه رستگار شويد
ای كسانی كه ايمان آورديد ، نپرسيد از چيزهايی كه اگر هويدا ( معلوم ) شود شما را ، بدتان آيد و اگر بپرسيد از آن حين اينكه نازل می شود قرآن ، هويدا ميشود برايتان ، عف كرد خداوند از آن و خداوند آمرزنده ای بردباری [است]
پرسيده است آن را قومی از قبلتان ، سپس صبح كردند ( گرديدند ) به آن كافر شدگان
قرار نداد خداوند از بحيره ای و نه سائبه ای و نه وصيله ای و نه حامی و ليكن كسانی كه كفران كردند ، افترا می بندند برای خداوند كذب را و بيشتر ايشان عقل ( انديشه ) نمی كنند
و زمانی كه گفته شود برايشان [كه] بياييد به سوی آنچه كه نازل كرد خداوند و به سوی رسول ، گويند بسنده كرديم آنچه را كه يافتيم برايش پدرانمان را ، آيا اگر چه باشد پدرانشان [كه] ندانسته باشند چيزی را و هدايت نشده باشند
ای كسانی كه ايمان آورديد برايتان خودتان [هستيد] ، ضرر نمی رساند شما را كسی كه گمراه شد آنگاه كه هدايت شديد ، به سوی خداوندست مرجعتان ( بازگشتتان ) جملگی ، پس آگاه ( با خبر ) می كند شما را به آنچه كه عمل می كرديد
ای كسانی كه ايمان آورديد ، شهادت ( گواهی ) مابينتان زمانی كه حاضر شود ( حضور يابد ) يكی از شما را مرگ ، حين وصيت ( توصيه ) دو نفر دارای عدالتی از خودتان ، يا دو تن ديگر از غير خودتان ، اگر شما [قدم] زديد ( سفر كرديد ) در زمين ، پس اصابت كرد شما را مصيبت مرگ ، نگهداريد آن دو را از بعد نماز ، پس سوگندشان دهيد آن دو را به خداوند ، اگر شك كرديد ، [كه بگويند] نمی فروشيمش به آن بهايی را و اگر چه باشد دارای قرابت ( فاميلی ) و كتمان نمی كنيم شهادت خداوند را [كه در آن صورت] ما آنگاه حتما از گناه كاران [هستيم]
پس اگر معلوم شود برای آن دو تن استحقاق ( تحقق ) گناهی را ، پس دو تن ديگر به پا ايستند بجای آن دو نفر از كسانی كه استحقاق يافت برايشان اوليها ، پس قسم می خورند آن دو به خداوند [كه] حتما شهادت ما محققتر ( واقع و درست تر ) است از شهادت آن دو تن و تعدی ( عدول ) نخواهيم كرد [كه در آن صورت] ما آنگاه حتما از ظالمان [هستيم]
آن نزديكتر [است] كه بيايند به شهادت برای صورتش ( رضايتش ) يا بترسند كه رد شود سوگندی بعد سوگندشان و بترسيد خداوند را و بشنويد و خداوند هدايت نمی كند قوم فاسقان ( نافرمانها ) را
روزی كه جمع آوری می كند خداوند رسولان را ، پس می گويد چطور اجابت شديد ، گويند نيست علمی برايمان ، بدرستی تو دانای ناديده هايی
زمانی كه گفت خداوند ، ای عيسی پسر مريم ، ياد كن نعمتم را برايت و برای والدت ( مادرت ) ، زمانی كه تاييد ( حمايت ) كردم تو را به روح القدس ( جبرئيل ) ، تكلم می كردی انسيان ( مردم ) را در گهواره و بزرگ سالگی و زمانی كه ياد دادم تو را كتاب و حكمت و تورات و انجيل را و زمانی كه می ساختی از گل همچون هيات ( تمثال ) پرنده به اذنم ، پس می دميدی در آن ، پس می شد پرنده ای [زنده ای] به اذنم و شفا ( بری ، پاك ) می كردی نابينای مادر زاد و پيس را به اذنم و زمانی كه خارج می كردی مردگان را [از قبر] به اذنم و زمانی كه به دست گرفتم ( منع و بازداشتم ) پسران اسرائيل را از تو ، زمانی كه آمدی ايشان را به بينات ( دلايل آشكار ) ، پس گفت كسانی كه كفران كردند از ايشان كه اين [نيست] مگر جادوی آشكاری
و زمانی كه وحی كردم به سوی حواريون كه ايمان آوريد به من و به رسولم ، گفتند ايمان آورديم و شهادت ده به ما [كه] مسلمان ( تسليم شده ) [هستيم]
زمانی كه گفت حواريون ، ای عيسی پسر مريم آيا استطاعت دارد سرورت كه نازل كند برايمان مائده ای ( سفره و ميز غذا چيده شده ای ) را از آسمان ، [مسيح رسول الله] گفت تقوی كنيد ( به ترسيد و از گفته خود استغفار بطلبيد ) خداوند را اگر شماييد مومنان
گفتند می خواهيم كه بخوريم از آن و اطمينان يابد قلبهايمان و به دانيم كه راست گفته ای ما را و باشيم برايش از شاهدان
گفت عيسی پسر مريم ، بار خداوندا سرور ما ، نازل كن برايمان مائده ای ( سفره آراسته به غذايی ) از آسمان ، باشد برايمان عيدی برای اولين بارمان و آخرين بارمان و نشانه ای از تو و رزقمند كن ما را و تو بهترين رزق دهندگان [هستی]
گفت خداوند [كه] بدرستی من نازل كننده آن برای شمايم ، پس كسی كه كفران كند بعد [آن] از شما ، پس بدرستی من عذابش كنم عذابی [كه] عذابش نكرده باشم احدی از عالميان را
و زمانی كه گفت خداوند ، ای عيسی پسر مريم ، آيا تو گفتی برای انسيان ( مردم ) [كه] بگيريد من و مادرم را دو خدا از غير خداوند ، [مسيح رسول الله] گفت پاكی تو [شايسته] نمی باشد برايم كه بگويم آنچه را كه نيست [شايسته] برايم به حقيقت ، اگر من گفته بودم آن را ، پس دانسته بودی آن را ، می دانی آنچه را كه در خودم [است] و نمی دانم آنچه را كه در خودت [است] ، بدرستی تو ، تو هستی دانای ناپيداها
نگفتم برايشان مگر آنچه را كه فرمانم دادی به آن ، كه عبادت ( بندگی ) كنيد خداوند سرورم و سرورتان را و بودم برايشان شاهدی مادام كه بودم در [ميان] ايشان ، پس زمانی كه ميراندی مرا ، تو بودی مراقب برايشان و تو بر هر چيزی شاهدی [ميباشی]
اگر عذاب كنی ايشان را ، پس بدرستی ايشان بندگانت [هستند] و اگر بيامرزی برايشان ، پس بدرستی تو عزيز ( قدرتمند ) حكيمی
گفت خداوند [كه] امروز نفع می كند راستگويان را صداقتشان ( راستگويی ايشان ) ، برايشان باغهايی [است كه] جريان دارد از زيرش چشمه ها ، جاودانانند در آن ابدی ( هميشگی ) ، راضی ( خشنود ) است خداوند از ايشان و راضی ( خشنود ) هستند از او ، آنست فرار ( نجات ، رستگاری ) بزرگ
برای خداوند [است] فرمانروايی آسمانها و زمين و آنچه كه در آنهاست و او بر هر چيزی تواناست ( قادر است )