Home   |  تماس با ما و ارسال مطالب |  پروژه‌ها  | نرم‌افزارهاي مورد نياز |

home

 

02-04-2022

 

 

سوره غافر ، مكی 85 آيه

 

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده )  مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

  1. حم 

  2. نازل شدن كتاب از [جانب] خداوند عزيز ( قدرتمند ) داناست

  3. آمرزنده گناه و قبول كننده توبه ( برگشت ) [است] ، شديد ( سخت ) عقوبت دارای بردباری ( كرامت ) [است] ، نيست خدايی مگر او ، به سوی اوست انتها ( سرنوشت ، اختتاميه )

  4. مجادله نميكند در آيات خداوند مگر كسانی كه كفران كردند ، پس فريب ندهد تو را دست خوش تحول شدن ( تغيير و دگرگونی ) ايشان در بلاد ( ممالك )

  5. تكذيب كرد قبل ايشان قوم نوح و احزاب از بعد ايشان و همت كرد هر ( تمام ) امتی به رسولشان ( پيامبرشان ) ، برای اينكه دستگير كنند او را و جدال كردند به باطل  برای اينكه به لغزانند ( منحرف و پايمال ) كنند به [وسيله] آن حقيقت را ، پس گرفتم ايشان را ، پس چگونه بود عقوبت ( پيگرد ) من

  6. و آنچنان حقيقت يافت كلمه سرورت برای كسانی كه كفران كردند ، بدرستی ايشانند اصحاب آتش

  7. كسانی كه حمل ميكنند عرش را و كسی كه پيرامون آن [عرش] است ، تسبيح ميكنند به ستايش سرورشان و ايمان دارند به او و آمرزش ميخواهند برای كسانی كه ايمان آوردند ، [می گويند] سرور ما ، فرا گرفتی هر ( تمام ) چيزی را رحمتی و علمی ، پس بيامرز برای كسانی كه توبه كردند و تبعيت كردند راه تو را و نگهدار ( محافظت كن ) ايشان را [از] عذاب جحيم ( جهنم )

  8. سرور ما و داخل كن ايشان را باغهای هميشگی ، آنكه وعده دادی ايشان را و كسی را كه اصلاح كرد از پدرانشان ( اجدادشان ) و زوجهايشان و ذريه هايشان ( نسل و زاد و رودهايشان ) را ، بدرستی تو ، تو هستی عزيز ( قدرتمند ) حكيم

  9. و نگهدار ايشان را [از] بدی ها و كسی را كه نگه ميداری [از] بدی ها ، در چنين روزگاری ، پس رحم كرده ای او را و آن ، همان فرار ( رستگاری ) بزرگ [است]

  10. بدرستی كسانی كه كفران كردند ندا ميشوند ، حتما نفرت خداوند بزرگتر از نفرت شما [نسبت به] خودتان [است] زمانی كه خوانده ميشديد به سوی ايمان ، پس كفران ميكرديد

  11. گويند سرور ما ميراندی ما را دو مرتبه و زنده كردی ما را دو مرتبه ، پس اعتراف كرديم به گناهانمان ، پس آيا هست به سوی خروجی از راهی

  12. آن به اين خاطر است كه بدرستی زمانی كه خوانده شد خداوند تنها او ( به يكتايی ) ، كفران ( بی ايمانی ) كرديد و اگر شرك ورزيده ميشد به او ايمان ( باور) می آورديد ، پس حكم ( قضاوت ) برای خداوند والای بزرگ [است]

  13. اوست كسی كه نشان ميدهد شما را آياتش  و نازل ميكند برای شما از آسمان رزقی را و متذكر نميشود مگر كسی كه انابه كند ( برگشت خداوند را مخلصانه ای )

  14. پس بخوانيد خداوند را مخلص شدها برايش دين را و اگر چه كراهت داشته باشد آن را كافران

  15. بالا رتبه ( والا مقام ، بلند درجه ها ) دارای عرش ، ميافكند روح را از فرمانش برای  كسی كه ميخواهد از بندگانش برای اينكه هشدار دهد روز تلاقی را ( روز مواجهه و برخورد را )

  16. روزی كه ايشان بارزانند ( مشخص شدهايند ) ، مخفی نميشود برای خداوند از ايشان چيزی ، برای كيست فرمانروايی امروز ، برای خداوند تك چيره شونده [است]

  17. امروز جزا داده ميشود هر ( تمام ) نفسی ( كسی ) به آنچه كه كسب كرد ، نيست ظلمی امروز ، بدرستی خداوند سريع [در] حساب [كردن است]

  18. و هشدار ده ايشان را [به] روز نزديك ، زمانی كه قلبها نزد حنجرهاست [در حاليكه] فرو بلعندگانند ، نيست برای ظالمان از خويشاوندی ( همدم و مونسی )  و نه شفيعی پذيرفته شده ( مورد اطاعت قرار گرفته شده و مورد قبول )

  19. ميداند ( ميشناسد ) خائن چشمان را ( نگاه غير مجاز و دزدانه كنندگان را )  و آنچه را كه مخفی كرده است سينه ها

  20. و خداوند قضاوت ميكند به حق و كسانی را كه ميخوانند از غير او ، قضاوت نميكنند به چيزی ، بدرستی خداوند اوست شنوای بينا

  21. آيا سير نكرده اند در زمين ، پس بنگرند كه چگونه بود عاقبت كسانی كه بودند از قبل ايشان ، بودند ايشان شديدتر از ايشان نيرويی و آثاری ( نشانه هايی ) را در زمين ، پس گرفت ايشان را خداوند به گناهانشان و نبود برايشان از خداوند از نگهدارنده ای ( مراقبی )

  22. آن به اين جهت بود كه ايشان را می آمد رسولانشان به بينات ( دلايل آشكار ) ، پس كفران كردند ، پس گرفت ايشان را خداوند ، بدرستی او قوی است ، شديد ( سخت ) عقوبت ( پيگرد )

  23. و حتما ارسال كرده ايم موسی را به نشانه هايمان و دليلی آشكاری

  24. به سوی فرعون و هامان و قارون ، پس گفتند ساحری دروغگويی [است]

  25. پس زمانی كه آمد ايشان را به حق از نزدمان ، گفتند بكشيد پسران كسانی را كه ايمان آوردند همراه با او و زنده نگهداريد زنانشان را و  نيست مكر كافران مگر در گمراهی

  26. و گفت فرعون رهايم كنيد [تا] بكشم موسی را و حتما ندا كند سرورش را ، بدرستی من ميترسم كه تبديل كند دينتان را يا اينكه نمايان كند در زمين تباهی ( فساد ) را

  27. و گفت موسی ، بدرستی من پناه برم به سرورم و سرور شما از هر ( تمام ) متكبری [كه] ايمان ندارد به روز حساب

  28. و گفت مردی مومنی از آل فرعون [كه] كتمان ( نهفته ) ميكرد ايمانش را ، آيا ميكشيد مردی را كه ميگويد سرورم خداوند است و [در حاليكه] آمده است شما را به بينات ( دلايل آشكار ) از سرورتان و اگر باشد دروغگويی ، پس برايش [عواقب] دروغش [می باشد] و اگر باشد راستگويی اصابت كند شما را بعض آنكه را وعده ميدهد شما را ، بدرستی خداوند هدايت نميكند كسی را كه اوست زياده روی كننده ای دروغگويی

  29. ای قوم من برای شماست فرمانروايی امروز غالب آيندگانيد در زمين ، پس كيست كه ياری كند ما را از عذاب خداوند اگر آيد ما را ، گفت فرعون نمی نمايم شما را ( مصلحت نميدانم شما را ) مگر آنچه كه ميبينم و هدايت نميكنم شما را مگر راه رشد ( ترقی ، تعالی ، هدايت )

  30. و گفت آن كه ايمان آورده بود ، ای قوم من بدرستی من ميترسم برای شما همانند روز احزاب را

  31. همانند عادت ( روال ، شيوه ، حال و روز ) قوم نوح و عاد و ثمود و كسانی كه از بعد ايشان [بودند] و نيست خداوند [كه] بخواهد ظلمی را برای بندگان

  32. و ای قوم من ، بدرستی من ميترسم برای شما روز گريختن ( فرار و رميدن ) را

  33. روزی كه پشت ميكنيد فرار كنندگان ، نيست برای شما از خداوند از نگهدارنده ای و كسی را كه گمراه می كند خداوند ، پس نيست برايش از هدايتی

  34. و حتما آمده است شما را يوسف از قبل به بينات ( دلايل آشكار ) ، پس همواره در شكی [بوديد] از آنچه كه آمد ( آورد ) شما را به آن ، تا زمانی كه هلاك شد ( حيف شد ، تلف شد ) ، گفتيد هرگز مبعوث نميكند خداوند از بعد او رسولی را ، آنچنان گمراه ميكند خداوند كسی را كه اوست زياده روی كننده ای شكاكی

  35. كسانی كه مجادله ميكنند در آيات خداوند بدون دليلی ، آيد ايشان را بزرگترين نفرتی نزد خداوند و نزد كسانی كه ايمان آوردند ، آنچنان مُهر  می زند خداوند بر هر ( تمام ) قلب متكبری زورگويی

  36. و گفت فرعون ای هامان بنا كن برايم برجی را برای اينكه برسم نواحی ها را ( وسايل و سبب ها را )

  37. نواحی های آسمانها را ، پس مطلع شوم به سوی خدای موسی و بدرستی من حتما گمان ميكنم [كه] اوست دروغگويی و آنچنان زينت يافت برای فرعون بدی عملش و بازداشته شد از راه و نبود مكر ( حيله ) فرعون مگر در زيانی ( خسرانی ، تباهی )

  38. و گفت كسی كه ايمان آورد ، ای قوم من تبعيت كنيد مرا [تا] هدايت كنم شما را راه رشد ( تعالی و ترقی ، هدايت )

  39. ای قوم من جز اين نيست كه اين زندگانی دنيا متاعی [است] و بدرستی آخرت آن سرای پايدار ( استوار ) [است]

  40. كسی كه عمل كند بدی را ، پس جزا نميشود مگر همانندش را و كسی كه عمل كند صالحی را از مذكری يا مونثی و [در حاليكه] اوست مومنی ، پس ايشانند كه داخل ميشوند باغ را ، رزق داده شوند در آن بدون حسابی

  41. و ای قوم من ، چيست برايم [كه] بخوانم شما را به سوی جايگاه بلند و ميخوانيد مرا به سوی آتش

  42. ميخوانيد مرا برای اينكه كفران كنم به خداوند و شريك كنم به او  آنچه را كه نيست برايم به آن دانشی و من ميخوانم شما را به سوی عزيز ( قدرتمند ) آمرزنده

  43. لابد جز اين نيست كه آنچه را كه ميخوانيد مرا به سويش ، نيست برايش دعوتی ( خواندنی ) در دنيا و نه در آخرت و بدرستی برگشت ما به سوی خداوند [است] و بدرستی زياده روی كنندگان ، ايشانند اصحاب آتش

  44. پس به زودی متذكر ميشويد آنچه را كه ميگويم برای شما و واگذارم ( تنفيذ كنم ) كارم را به سوی خداوند ، بدرستی خداوند بينايی است به بندگان

  45. پس نگهداشت او را خداوند بدی های آنچه را كه مكر كردند و روی داد ( فرود آمد ) به آل فرعون بدی عذاب

  46. آتش [كه] عرضه ميشنود برايش سحرگاهی و شامگاهی و روزی كه به پا ميشود ساعت ، داخل كنيد آل فرعون را شديدترين عذاب

  47. و زمانی كه مجادله ميكنند در آتش ، پس ميگويد ضعيفان برای كسانی كه خود بزرگی كردند ، ما بوديم برای شما تابعی ، پس آيا شماييد بی نياز كنندگان ( برطرف كنندگان ) از ما نصيبی [قسمتی] از آتش را

  48. گويد كسانی كه خودخواهی كردند ، ما همگی در آن [باشيم] ، بدرستی خداوند حكميت ( قضاوت ) كرده است بين بندگان

  49. و گويد كسانی كه در آتش [هستند] برای خزينه دار جهنم ، بخوانيد سرورتان را تا تخفيف دهد از ما روزی از عذاب را

  50. گويند آيا  نبود [كه] بيايد شما را رسولانتان به بينات ( دلايل آشكار ) ، گويند بله ، گويند پس بخوانيد و نيست دعای ( خواندن ) كافران مگر در گمراهی

  51. ما حتما ياری ميكنيم رسولانمان را و كسانی را كه ايمان آوردند در زندگانی دنيا و روزی كه به پا می خيزد شاهدان

  52. روزی كه نفع نميكند ظالمان را معذوريتشان ( بهانه هايشان ، عذر خواهيشان ) و برايشان لعنتی و برايشان بد سرايی [است]

  53. و حتما داده ايم موسی را هدايت و وارث كرديم بنی اسرائيل را كتاب

  54. هدايتی و ذكری برای دارنده خردها ( انديشمندان ) [است]

  55. پس صبر كن كه بدرستی وعده خداوند حقيقتی [است] و آمرزش بخواه برای گناهت و تسبيح كن به ستايش سرورت به شامگاه و سحرگاه

  56. بدرستی كسانی كه مجادله ميكنند در آيات خداوند بدون دليلی [كه] داده شده باشد ايشان را ، كه [نيست] در سينه هايشان  مگر خودخواهی ، كه نيستند ايشان به رسنده آن ، پس پناه بر به خداوند [كه] بدرستی او شنوای بيناست

  57. حتما خلقت آسمانها و زمين بزرگتر از خلقت انسيان ( مردم ) است و ليكن اكثر انسيان ( مردم ) نميدانند

  58. و مساوی نيست كور و بينا و كسانی كه ايمان آوردند و عمل كردند صالحات را و نه بدكار ، [بجز] اندكی متذكر نميشوند

  59. بدرستی ساعت ( قيامت ) حتما آينده ای است [كه] نيست شكی در آن و ليكن اكثر انسيان ( مردم ) ايمان نمی آورند

  60. و گفت سرور شما [كه] بخوانيد مرا ، اجابت ميكنم برای شما ، بدرستی كسانی كه خود بزرگی ميكنند از عبادتم ( بندگيم ) به زودی داخل ميشوند جهنم را خوار شدگان

  61. خداوند كسيست كه قرار داد برای شما شب را برای اينكه سكنی ( سكون و آرامش ) گيريد در آن و روز را واضحی ( قابل رويتی ) ، بدرستی خداوند حتما دارای فضلی برای انسيان ( مردم ) [است] و ليكن اكثر انسيان ( مردم ) شكر نميگزارند

  62. آن خداوند شماست سرورتان ، خالق هر ( تمام ) چيزی [است] ، نيست خدايی مگر او ، پس كجا برگردانده ميشويد ( دروغ پردازی می كنيد )

  63. آنچنان برگردانده ميشود كسانی كه به آيات خداوند بی اعتقادی ( سعی و مجادله ، ناسپاسی و كفران ) ميكردند

  64. خداوند كسيست كه قرار داد برای شما زمين را قراری ( محل استقرار و آسايشی ، قرارگاهی ) و آسمان را بنايی و صورتگری ( حجم سازی ) كرد شما را ، پس نيكو كرد سيماهايتان را ( پيكرهايتان را ) و رزق داد شما را از پاكی ها ، آن خداوند شماست سرورتان ، پس منزه ( پاك ) است خداوند سرور عالميان

  65. اوست زنده ای [كه] نيست خدايی مگر او ، پس بخوانيد او را مخلص شدگان برای او دين را ، ستايش برای خداوند سرور عالميان [است]

  66. بگو بدرستی من نهی شدم كه بندگی كنم كسانی را كه ميخوانيد از غير خداوند ، زمانی كه آمد مرا بينات ( دلايل آشكار ) از سرورم و فرمان يافتم كه تسليم شوم برای سرور عالميان

  67. اوست كسی كه خلق كرد شما را از خاكی ، سپس از نطفه ای ، سپس از علقی ( خونی ، معلق و آويزانی ) ، سپس خارج ميكند شما را طفلی ، سپس برای اينكه برسيد شدت خودتان را ، سپس برای اينكه شويد پير مردهايی و از شما كسيست كه ميرانده شود از قبل [آن پيری] و برای اينكه برسيد اجلی ( موعدی ) معينی را و باشد برای شما كه عقل كنيد

  68. اوست كسی كه زنده ميكند و می ميراند ، پس آنگاه كه مقتضی كند كاری ( مشيتی ) را ، پس جز اين نيست كه ميگويد برای آن باش ، پس ميشود

  69. آيا نگاه نكردی به سوی كسانی كه مجادله ميكنند در [مورد] آيات خداوند [كه به] كجا كشيده ميشوند

  70. كسانی كه تكذيب كردند به كتاب و به آنچه كه ارسال كرديم به آن رسولانمان را ، پس به زودی ميدانند

  71. زمانی كه قيد و بندها در گردنهايشان [است] و زنجيرها را كشيده ميشوند 

  72. در حميم ( آب جوش ) ، سپس در آتش پر ميشوند

  73. سپس گفته شود به ايشان ، كجاست آنچه را كه شريك ميكرديد

  74. از غير خداوند ، گويند گم شدند از ما ، بلكه نبوده ايم كه بخوانيم از قبل چيزی را ، آنچنان گمراه ميكند خداوند كافران را

  75. آن شمايان به [سبب] آنچه كه تفريح ميكرديد در زمين بدون حقانيت ( ناروا ) و به [سبب] آنچه كه شادمانی ميكرديد

  76. داخل شويد درهای جهنم را ، جاودانان در آن ، پس بد ( سخت ) است منزل متكبران

  77. پس صبر كن كه بدرستی وعده خداوند حق است ، پس اما اگر نشان دهيم تو را بعضی آن را كه وعده ميدهيم ايشان را يا اگر بميرانيم تو را ، پس به سوی ما برگردانده ميشويد

  78. و حتما ارسال كرده ايم رسولانی را از قبل تو ، از ايشان كسيست  كه حكايت كرديم برايت و از ايشان كسی است كه حكايت نكرديم برايت و [شايسته] نبود برای رسولی كه بياورد به آيه ای را مگر به اذن خداوند ، پس آنگاه كه آيد فرمان خداوند قضاوت شود به حق و خسران ( ضرر ) كند آنجا بطلان گران

  79. خداوند كسيست كه قرار داد برای شما چهارپايان را برای اينكه سوار شويد از آن و از آن بخوريد

  80. و برای شما در آن منافعی و برای اينكه برسيد برای آن حاجتی ( نيازی ) را در سينه هايتان و برای آن و برای كشتی حمل كرده شويد ( نقل مكان كنيد ، سوار شويد )

  81. و نشان دهد شما را آياتش ، پس كداميك [از] آيات خداوند را انكار ميكنيد

  82. آيا پس سير نميكنيد در زمين پس بنگريد كه چگونه بود عاقبت كسانی كه از قبل ايشان بودند ، بيشتر از ايشان بودند و شديدتر ( قوی تر ) قوتی ( نيروی ) و آثاری ( نشانه ها‍يی ) در زمين ، پس بی نياز نكرد از ايشان آنچه را كه كسب ميكردند

  83. پس زمانی كه آمد ايشان را رسولانشان به بينات ( دلايل آشكار ) شادمانی كردند به آنچه كه نزد ايشان بود از دانش و روی داد ( اتفاق افتاد ) به ايشان آنچه را كه به آن تمسخر ميكردند

  84. پس زمانی كه ديدند عذاب ما را ، گفتند ايمان آورديم به خداوند تنها او را و كافر شديم به آنچه كه به آن مشركان [بوديم]

  85. پس نبود كه نفع كند ايشان را ايمان آوردنشان زمانی كه ديدند عذاب ما را ، سنت ( روال ) خداوند آنكه جاری شد ( جانشين شد ) در بندگانش و خسران كرد آنجا كافران