-
نازل شدن كتاب از [جانب]
خداوند عزيز ( قدرتمند ) حكيم [است]
-
ما نازل كرديم به سويت كتاب را به
حق ، پس بندگی ( عبادت ) كن خداوند را
مخلصانه ای برايش دين را
-
هشيار باشيد ، برای خداوند [است]
دين خالص ، و كسانی كه اتخاذ كردند از غير او سرپرستانی را [كه
می گويند] " نميپرستيم ايشان را مگر برای اينكه نزديك گردانند
ما را به سوی خداوند مقامی ( منزلتی ) را
، بدرستی خداوند داوری ( قضاوت ) ميكند
بين ايشان در آنچه كه ايشان در آن اختلاف ميكنند ، بدرستی خداوند هدايت
نميكند كسی را كه اوست دروغگويی كفران كننده ای
-
اگر اراده ميكرد خداوند كه اتخاذ
كند مولودی را ( فرزندی را ) ، حتما
برميگزيد از آنچه كه می آفريند آنچه را كه ميخواهد ، پاك است او ، اوست
خداوند يكتای چيره
-
خلق كرد آسمانها و زمين را به حقيقت
، در ميپوشاند شب را بر روز و در می آورد روز را بر شب و تسخير
كرد خورشيد و ماه را ، همگی روان [است] (
جريان دارد ) برای اجلی (
مهلتی ) معلومی ، هشيار باشيد اوست عزيز
( قدرتمند ) آمرزنده
-
خلق كرد شما را از نفسي (
شخصي ) تكی ، سپس قرار داد از آن زوجش را
و فرستاد برای شما از چهار پايان هشت زوجهايی [را]
، خلق ميكند شما را در شكمهای مادرانتان خلقتی از بعد خلقتی در
تاريكیهای سه تايی ( سه
گانهاي ) ، هان شمايان خداوند سرور
شماست برای اوست فرمانروايی ، نيست خدايی مگر او ، پس كجا روانه (
مرخص ) ميشويد
-
اگر كفران كنيد پس بدرستی خداوند بی
نيازی از شماست و نمی پسندد برای بندگانش كفر را و اگر شكر كرديد
ميپسندد آن را برای شما و بر ندارد بردارنده ای بار ديگری را ، سپس به
سوی سرورتان مرجع شماست ، پس خبر ميدهد شما را به آنچه كه عمل ميكرديد
، بدرستی او داناست به ذات ( درون و دارايی
) سينه ها
-
و زمانی كه لمس كند انسان را ضرری ،
بخواند ( دعا كند ) سرورش را ، انابه
كننده ای [باشد] به سويش ، سپس زمانی كه
واگذار كند او را نعمتی از خودش ، فراموش كند آنچه را كه ميخواند به
جانبش از قبل و قرار دهد برای خداوند همتايانی را برای اينكه گمراه كند
از راهش ، بگو متمتع شو به كفرت اندكی را ، بدرستی تو هستی از اصحاب
آتش
-
آيا كسی كه اوست خدا ترسی (
فروتنی ) طول مدت شب سجده كننده ای و به پا خواسته ای [است]
، می ترسد آخرت را و اميد دارد رحمت سرورش را ، بگو آيا برابر ميباشد
كسانی كه ميدانند و كسانی كه نميدانند ، جز اين نيست كه متذكر ميشود
دارندگان خردها ( انديشمندان )
-
بگو ای بندگان ، كسانی كه ايمان
آورديد ، تقوی ( پرهيزگاری ) كنيد
سرورتان را ، برای كسانی كه نيكی كردند در اين دنيا نيكويی [است]
و زمين خداوند وسعت يافته ای [می باشد] ،
جز اين نيست كه وفا كرده ( پرداخت )
ميشوند صابران اجرشان را به غير ( بدون )
حساب
-
بگو بدرستی من فرمان يافتم كه بندگی
كنم خداوند را ، مخلصانه ای برايش دين را
-
و فرمان يافتم برای اينكه باشم
اولين مسلمانان ( تسليم شدگان )
-
بگو بدرستی من ، ميترسم كه عصيان
كنم سرورم را ، عذاب روزی بزرگی را
-
بگو خداوند را بندگی ميكنم ،
مخلصانه ای برايش دينم را
-
پس بندگی كنيد آنچه را كه خواستيد
از غير او ، بگو بدرستی خسران كنندگان كسانی [هستند]
كه خسران كردند نفسهايشان و خاندانشان را روز قيامت ، آگاه باشيد آن ،
آن است خسران آشكار
-
برای ايشان از بالای سرشان سايه
بانی ( پوشش هايی ) از آتش و از زيرشان
پوشش هايی [است] ، آن است كه ميترساند
خداوند به آن بندگانش را ، ای بندگان پس تقوی (
پرهيزگاری ) كنيد مرا
-
و كسانی كه اجتناب كردند طاغوت را ،
كه بندگی كنند آن را و انابه كردند ( برگشتند
) به سوی خداوند ، برايشان بشارتی [است]
، پس بشارت بده بندگان را
-
كسانی كه گوش فرا ميدهند گفتار را ،
پس تبعيت ميكنند نيكوتر آن را ، ايشانند كسانی كه هدايت كرد ايشان را
خداوند و ايشان ، ايشانند دارندگان خردها (
انديشمندان )
-
آيا پس كسی كه حقيقت يافت برايش سخن
عذاب ، آيا پس تو رهايی ميدهی كسی را كه در آتش [است]
-
ليكن كسانی كه تقوی كردند سرورشان
را ، برايشان غرفه هايی ( دكه و منزلگاهی
) [است] از بالای آن غرفه هايی بنا شده
هايی [است كه] جريان دارد (
روان است ) از زيرش چشمه ها ، وعده
خداوند [است كه] خلاف نمی كند خداوند
وعده گاه ( محل قول و قرار ، وعده شده )
را
-
آيا نديده ای كه بدرستی خداوند نازل
كرد از آسمان آبی را ، پس درپويد آن را سرچشمه ها (
آب انبارها ) در زمين ، سپس خارج ميكند
به [وسيله] آن زراعتی را [كه]
مختلفی [است] رنگهايش ، سپس خشك ميكند ،
پس می بينی آن را زرد شده ای ، سپس قرار ميدهد آن را خرد شده ای (
كاهی ) ، بدرستی در آن حتما ذكری برای
دارنده خردها ( انديشمند ) [است]←
-
يا پس كسی را كه باز كرد (
گشود ) خداوند سينه اش را برای اسلام ،
پس اوست بر نوری از [جانب] سرورش ، پس
وای برای قساوتی دلهايشان ( سنگدلان ) را
از ذكر خداوند ، ايشانند در گمراهی آشكاری
-
خداوند نازل كرد نيكترين حديث (
گفتار ) را ، كتابی متشابهی دو تايی را (
دو تا شده را ، دو تا كننده را ) ،
ميلرزد از آن پوستهای كسانی كه ميترسند سرورشان را ، سپس نرم ميشود
پوستهايشان و قلبهايشان به سوی ذكر خداوند ، آن است هدايت خداوند ،
هدايت ميكند به آن كسی را كه ميخواهد و كسی را كه گمراه كند خداوند پس
نيست برايش از هدايتی
-
آيا پس كسی كه پرهيز ميكند به صورتش
بدی عذاب روز قيامت را و گفته شود برای ظالمان بچشيد آنچه را كه كسب
ميكرديد
-
تكذيب كرد كسانی كه از قبل ايشان [بودند]
، پس آمد ايشان را عذاب از جايی كه ندانستند
-
پس چشاند ايشان را خداوند خواری در
زندگانی دنيا و حتما عذاب آخرت بزرگترست اگر ميدانستند
-
و حتما زده ايم برای انسيان (
مردم ) در اين قرآن از هر (
تمام ) مثالی ، باشد برای ايشان كه متذكر
شوند
-
قرآنی است عربی غير دارای (
بدون ) انحرافی (
زير و بمی ) ، باشد برای ايشان كه تقوی كنند
-
زد خداوند مثالی را ، مردی كه در
اوست شريكانی مخاصمه كنندگان ( جر زنندگان ، سمج
برای تملك مال شراكتی ) و مردی تسليم برای مردی ، آيا برابرند
آن دو همانندی ، ستايش برای خداوند ، بلكه اكثرشان نميدانند
-
بدرستی تو مرده ای (
خواهی مرد ) و بدرستی ايشان مردگانند (
خواهند مرد )
-
سپس بدرستی شما روز قيامت نزد
سرورتان مخاصمه می كنيد ( حق طلبی می كنيد
)
-
پس كيست ظالمتر از كسی كه تكذيب كرد
بر خداوند و تكذيب كرد به راستی ، زمانی كه آمد او را ، آيا نيست در
جهنم منزلی برای كافران
-
و كسی كه آمد به راستی و تصديق كرد
به آن ، ايشان ، ايشانند متقيان ( خدا ترسان
)
-
برای ايشان [است]
آنچه را كه ميخواهند نزد سرورشان ، آن است جزای (
پاداش ) نيكوكاران
-
برای اينكه محو كند خداوند از ايشان
، بدترين آنكه عمل كردند و جزا ( پاداش )
دهد ايشان را اجرشان به نيكترين آنكه عمل ميكردند
-
آيا نيست خداوند به كفايت كننده ای
بنده اش را و ميترسانند تو را به آنان كه از غير اوست و كسی را كه
گمراه ميكند خداوند پس نيست برايش از هدايتی
-
و كسی را كه هدايت ميكند خداوند ،
پس نيست برايش از گمراه كننده ای ، آيا نيست خداوند به عزيزی (
قدرتمندی ) دارای انتقامی
-
و اگر سوال كنی ايشان را ، كيست كه
خلق كرد آسمانها و زمين را ، حتما ميگويند خداوند ، بگو آيا پس ديده
ايد آنچه را كه ميخوانيد از غير خداوند ، بدرستی اگر اراده كند مرا
خداوند به ضرری آيا ايشان گشايندگان ضرر آن [هستند]
يا [اگر] اراده كند مرا به رحمتی آيا
ايشان بازدارندگان رحمت اويند ، بگو كافی است مرا خداوند ، برای او
توكل ميكند متوكلان
-
بگو ای قوم من ، عمل كنيد بر
مكانتان ، بدرستی من عمل كننده ای [هستم]
، پس به زودی ميدانيد ←
-
كيست كه می آيد او را عذابی [كه]
خوار می كند او را و روا شود برايش عذابی مقيمی (
مستقر شده ای )
-
ما نازل كرديم برايت كتاب را برای
انسيان ( مردم ) به حق ، پس كسی كه هدايت
يافت پس برای خودش [می باشد] و كسی كه
گمراه شد ، پس جز اين نيست كه گمراه ميشود برای خودش و نيستی تو
برايشان به وكيلی ( مدافعی )
-
خداوند می ميراند نفسها را زمان
فوتش و [همچنين] آنكه نه مرده است در
خوابش ( خوابگاهش ) [می
ميراند] ، پس نگه می دارد آنكه را كه
مقتضی كرد برايش فوت را و ميفرستد ديگری را تا اجلی (
موعدی ) معلومی ، بدرستی در آن حتما
نشانه هايی [است] برای قومی كه تفكر
ميكنند
-
آيا اتخاذ كرديد از غير خداوند
شفيعان را ، بگو آيا اگر چه مالك نباشند چيزی را و عقل نكنند
-
بگو برای خداوند است شفاعت جملگی ،
برای اوست فرمانروايی آسمانها و زمين ، سپس به سويش برگردانده ميشويد
-
و زمانی كه ذكر شود خداوند تنها او
( به يكتايی ) ، مشمئز (
بيزار ) شود قلبهای كسانی كه ايمان
ندارند به آخرت و زمانی كه ذكر شود كسانی كه از غير اويند ، آنگاه
ايشانند بشارت يافتگان ( مژدگانی گيرندگان ،
خوشحال شدگان )
-
بگو خداوندا پديد آورنده آسمانها و
زمين ، دانای غيب و آشكار ، تو حكم ميكنی بين بندگانت در آنچه كه
در آن اختلاف ميكردند
-
و اگر كه [باشد]
برای كسانی كه ظلم كردند آنچه كه در زمين [است]
جملگی و همانندش را همراه با آن ، حتما فديه دهند به آن از [بحر
نجات از] بدی عذاب روز قيامت و شروع شود برای ايشان از خداوند
آنچه را كه نبوده اند حساب كنند ( پيش بينی كنند
، در نظر گيرند )
-
و آغاز شود برای ايشان بدی ها ،
آنچه را كه كسب كردند و لازم شود ( روی دهد
) به ايشان آنچه را كه به آن تمسخر ميكردند
-
پس زمانی كه لمس كند انسان را ضرری
، بخواند ما را ، سپس زمانی كه واگذار كرديم او را نعمتی از خودمان ،
گويد جز اين نيست كه داده شدم آن را بر دانشی ، بلكه آن امتحانی [است]
و ليكن اكثرشان نميدانند
-
گفته بوده است آن را كسانی كه
از قبل ايشان [بودند] ، پس بی نياز نكرد
از ايشان آنچه را كه كسب ميكردند
-
پس اصابت كرد ايشان را بدی های آنچه
كه كسب كردند و كسانی كه ظلم كردند از اينان به زودی اصابت ميكند ايشان
را بدی های آنچه را كه كسب كردند و نيستند ايشان به عاجز كنندگان
-
آيا ندانسته اند كه بدرستی خداوند
بسط ( توسعه ) ميدهد رزق را برای كسی كه
ميخواهد و تقدير ميكند ( اندازه ميگيرد ، محدود
ميكند ) ، بدرستی در آن حتما نشانه هايی [است]
برای قومی كه ايمان دارند
-
بگو ای بندگان من كسانی كه زياده
روی كرديد بر خودهايتان ، نا اميد نشويد از رحمت خداوند ، بدرستی
خداوند [بعد از توبه] می آمرزد گناهان را
جملگی ، بدرستی او آمرزنده مهربان [است]
-
و انابه كنيد (
توبه و برگرديد ) به سوی سرورتان و تسليم
شويد برايش از قبل اينكه بيايد شما را عذاب ، سپس ياری نشويد (
كمك و امداد نشويد )
-
و تبعيت كنيد نيكترين آنچه را كه
نازل شد به سويتان از [جانب] سرورتان از
قبل اينكه بيايد شما را عذاب غافل گيرانه ای و [در
حاليكه] شما در نيابيد
-
كه بگويد نفسی ، ای حسرتها بر آنچه
كه تفريط كردم در كنار ( پيشگاه ) خداوند
و اينكه بودم از مسخره كنندگان
-
يا بگويد اگر
كه بدرستی خداوند هدايت ميكرد مرا ، حتما بودم از متقيان
( پرهيزگاران )
-
يا بگويد زمانی كه ديد عذاب را ،
اگر بدرستی برايم تكراری ( زندگی مجددی ، بازگشت
به عقبی ) [بود] ، پس ميشدم از
نيكوكاران
-
بله آمده بود تو را نشانه هايم ، پس
تكذيب كردی به آن و خود بزرگی كردی و شدی از كافران
-
و روز قيامت می بينی كسانی را كه
تكذيب كردند برای خداوند ، سيمايشان را تيره شده ای ، آيا نيست در جهنم
منزلی برای خودخواهان ( خود بزرگ بينها )
-
و نجات ميدهد خداوند كسانی را كه
تقوی ( پرهيزگاری ) كردند به نجات گاه (
فرار گاه ) ايشان ، لمس نميكند ايشان را بدی و نه ايشان
اندوهگين ميشوند
-
خداوند خالق هر (
تمام ) چيزی [است]
و اوست بر هر ( تمام ) چيزی وكيلی (
مدافع نگهبان و مراقبی )
-
برای اوست زمام (
امورات ) آسمانها و زمين و كسانی كه
كفران كردند به آيات خداوند ايشان ، ايشانند خسران كنندگان
-
بگو آيا پس غير خداوند را فرمان
ميدهيد مرا [كه] بندگی كنم ای جاهلان
-
و حتما وحی شده است به سويت و به
سوی كسانی كه از قبل تو [بودند كه] اگر
شرك ورزيدی ، حتما تباه ميكند عمل تو را و حتما ميباشی از خسران
كنندگان
-
بلكه خداوند ، پس بندگی كن و باش از
شكر كنندگان
-
و تقدير نكردند خداوند را حق قدرش و
زمين جملگی قبضه ( در چنگ ) اوست روز
قيامت و آسمانها در پيچيده هايی به دستش ( دست
راستش ) [باشد] ، منزه است او و
متعاليست از آنچه كه شرك ميورزند
-
و دميده (
باد ) شود در صور ، پس صاعقه زده شود (
برق زده شود ، بيهوش شود ) كسی كه در آسمانها و كسی كه در زمين
است مگر كسی را كه خواست خداوند ، سپس دميده شود (
باد شود ) در آن ديگری ، پس آنگاه
ايشانند به پا ايستاده ای كه نظاره ميكنند (
نگرانند )
-
و روشن (
نورانی ) شود زمين به نور سرورش و گذاشته شود كتاب و آيد به
انبياء ( پيغام رسانان ) و شاهدان و
قضاوت شود بين ايشان به حق و ايشان ظلم كرده نميشوند
-
و وفا كرده شود هر (
تمام ) نفسی (
شخصی ) آنچه را كه عمل كرد و اوست داناتر به آنچه كه انجام
ميدهند
-
و رانده شود كسانی كه كفران كردند
به سوی جهنم گروهی تا زمانی كه آيند آن را ، گشوده شود درهای آن و گويد
برايشان خزينه دارش ( نگهبانش ) ، آيا
نيامد شما را رسولانی از شما ( جنس خودتان
) [تا] بخوانند برای شما آيات سرورتان را
و هشدار دهند شما را لقاء روزتان اين ، گويند بله و ليكن حقيقت يافت
كلمه عذاب برای كافران
-
گفته شود داخل شويد درهای جهنم را ،
جاودانانند در آن ، پس سخت منزل [است برای]
خودخواهان
-
و رانده شود كسانی كه تقوی (
پرهيزگاری ) كردند سرورشان را به سوی باغ
گروهی تا زمانی كه آيد آن را و گشوده شود درهای آن و گويد برای ايشان
خزينه دارش ، سلامی برای شما ، شفا يافتيد (
درمان و معالجه شديد ) پس داخل شويد آن را جاودانان
-
و گويند ستايش برای خداوند كسی كه
راست گفت ما را وعده اش و وارث كرد ما را زمين ، منزل كنيم از باغ جايی
را كه ميخواهيم ، پس خوب است اجر انجام دهندگان
-
و می بينی ملائكه را [كه]
دور زنندگانند از حول ( پيرامون ) عرش ،
تسبيح ميكنند به ستايش سرورشان و قضاوت شود بين ايشان به حق و گفته شود
ستايش برای خداوند سرور عالميان [است]