سوره روم

Home | تماس با ما و ارسال مطالب | پروژه‌ها | نرم‌افزارهاي مورد نياز |

home

02-04-2022

سوره روم ، مكی 60 آيه

به نام خداوندِ رحم كنندهِ ( بخشنده ، گذشت كننده ) مهربان ( با شفقت ، با عاطفه )

الم
مغلوب شد روم ( شكست خورد روم )
در نزديكترين زمين و ايشان از بعد مغلوبيتشان ( شكستشان ) به زودی غالب ( چيره ميشوند ) ←
در [ظرف] چند ساليانی ،، برای خداوند است كار ( فرمان ) از قبل و از بعد و در چنين روزگاری شادمانی ميكند مومنان
به ياری خداوند ياری ميكند كسی را كه ميخواهد و اوست عزيز ( قدرتمند ) مهربان
وعده خداوند [است كه] خلاف نميكند خداوند وعده اش را و ليكن اكثر انسيان ( مردم ) نميدانند
ميدانند ظاهری را از زندگانی دنيا و ايشان از آخرت ، ايشانند غافلان
آيا تفكر نكرده اند در خودشان [كه] خلق نكرد خداوند آسمانها و زمين و آنچه را كه مابين آن دو است جز به حق و اجلی ( موعدی ) معلومی و بدرستی بسياری از انسيان ( مردم ) به لقاء سرورشان حتما كافران [هستند]
آيا سير نكرده اند در زمين ، پس بنگرند كه چگونه بود عاقبت كسانی كه از قبل ايشان [بودند] ، بودند سختتر از ايشان نيرويی را و در نورديدند ( كندو كاو كردند ) زمين را و عمرانش كردند بيشتر از آنچه كه ساخت و ساز كردند آن را و آمد ايشان را رسولانشان به بينات ( دلايل آشكار ) ، پس [بر آن] نبود خداوند برای اينكه ظلم كند ايشان را و ليكن خويشتن را ظلم ميكردند
سپس بود عاقبت كسانی كه بدی كردند بدی ، چرا كه تكذيب كردند به آيات خداوند و به آن تمسخر ميكردند
خداوند آغاز ميكند خلقت را ، سپس برميگرداندش ، سپس به سويش باز گردانده ميشويد
و روزی كه به پا ميشود ساعت ( زمان قيامت ) مايوس ( نااميد ) ميشود مجرمان
و نباشد برايشان از شريكانشان شفيعانی و باشند به شريكانشان كافران ( نا باوران )
و روزی كه به پا خيزد ساعت ، آن روز متفرق ( پراكنده ) ميشوند
پس اما كسانی كه ايمان آوردند و عمل كردند صالحات را ، پس ايشان در سبزه زاری ( باغ و بستانی ، فضای سبزی ) شادابی ( خوشحالی ) ميكنند
پس اما كسانی كه كفران كردند و تكذيب كردند به آيات ما و لقای آخرت ، پس ايشان در عذاب حاضر شدگان [هستند]
پس پاك است خداوند زمانی كه شب ميكنيد و زمانی كه صبح ميكنيد
و برای اوست ستايش در آسمانها و زمين و شامگاهی و زمانی كه ظهر ميكنيد
خارج ميكند زنده را از مرده و خارج ميكند مرده را از زنده و زنده ميكند زمين را بعد مرگش و آنچنان خارج ميشويد
و از آياتش اينكه خلق كرد شما را از خاكی ، سپس آنگاه شما بشری انتشار می يابيد ( پرورده ميشويد )
و از آيات او اينكه خلق كرد برايتان از خودتان زوجهايی را برای اينكه ساكن ( آرام ) شويد به سويش و قرار داد بينتان مودتی ( دوستی و محبتی ) و رحمتی ( لطفی ) را ، بدرستی در آن حتما نشانه هايی است برای قومی كه تفكر ميكنند
و از آيات او خلقت آسمانها و زمين و اختلاف زبانتان و رنگتان [است] ، بدرستی در آن حتما نشانه هايی برای عالميان [می باشد]
و از نشانه های او خوابتان به شب و روز و كسب ( جويا شدن ) شما از فضلش [می باشد] ، بدرستی در آن حتما نشانه هايی [است] برای قومی كه ميشنوند
و از نشانه هايش اينكه نشان ميدهد [به] شما برق را ترسی و طمعی ( اميدی ) و نازل ميكند از آسمان آبی را ، پس زنده ميشود به آن زمين بعد مرگش ، بدرستی در آن حتما نشانه هايی [است] برای قومی كه انديشه ميكنند
و از نشانه هايش اينكه به پا می ايستد آسمان و زمين به فرمانش ، سپس زمانی كه بخواند شما را خواندنی از زمين ، آنگاه شما خارج ميشويد
و برای اوست كسی كه در آسمانها و زمين است ، همگی برايش ترسان ( پرهيزگاران ) [هستند]
و اوست كسی كه شروع ميكند خلقت را ، سپس برميگرداند آن را و آنست آسانتر برايش و برای اوست مثال والايی در آسمانها و زمين و اوست عزيز ( قدرتمند ) حكيم
زد برايتان مثالی را از خودتان ، آيا برايتان [است] از آنچه كه مالك شد دستانتان ( خدمت كاران و زير دستانتان ) از شريكانی در آنچه كه رزقمند كرديم شما را ، پس شما باشيد در آن برابری ، ميترسيد ايشان را همچون ترستان خويشتن را ، آنچنان تفصيل ( تشريح ) ميكنيم آيات را برای قومی كه انديشه ميكنند
بلكه پيروی كرد كسانی كه ظلم كردند هواهايشان ( اميالشان ) را بدون علمی ، پس كيست [كه] هدايت ميكند كسی را كه گمراه كرد خداوند و نيست برايشان از ياری كنندگان
پس به پا دار سيمايت را برای دين يكتاپرستی ( خدا ترسی ) ، فطرت خداوند آنكه پديد آورده انسيان ( مردم ) را برايش ، نيست تبديلی برای خلقت خداوند ، آن دين استوار ( به پا خواسته ) [است] و ليكن بيشتر انسيان ( مردم ) نميدانند
انابه ( ناله و زاری ) كنندگان به سويش و تقوی كنيد او را و به پا داريد نماز را و نباشيد از مشركان
از كسانی كه متفرق كردند دينشان را و بودند شيعه ای ( پيرو و گروهی ) هر ( تمام ) حزبی به آنچه كه نزد ايشان بود شادمانان [بودند]
و زمانی كه لمس كند انسيان ( مردم ) را ضرری ، بخوانند سرورشان را انابه ( بازگشت ) كنندگان به سويش ، سپس زمانی كه بچشاند ايشان را از آن رحمتی ، آنگاه فرقه ای از ايشان به سرورشان شرك ميورزند
برای اينكه كفران كنند به آنچه كه داديم ايشان را ، پس متمتع شويد ، پس به زودی ميدانيد
آيا نازل كرديم برايشان دليلی ، پس آن سخن ميگويد به آنچه كه به آن شرك ميورزند
و زمانی كه بچشانيم انسيان ( مردم ) را رحمتی ، شادی كنند به آن و اگر اصابت كند ايشان را بدی به [سبب] آنچه كه پيش فرستاد دستانشان ، آنگاه ايشان نااميد ميشوند
آيا نديده اند كه بدرستی خداوند توسعه ( بسط ) ميدهد رزق را برای كسی كه ميخواهد و تقدير ميكند ( اندازه ، محدود ميكند ) ، بدرستی در آن حتما نشانه هايی [است] برای قومی كه ايمان می آورند
پس بده دارای قرابتی ( نزديكی ، خويش و قومی ، فاميلی ) حقش را و مسكين و در راه مانده ( مسافر راه ) را ، آن بهتری [است] برای كسانی كه ميخواهند سيمای ( رضای ) خداوند را و ايشان ، ايشانند رستگاران
و آنچه كه داديد از ربايی برای اينكه بيافزايد در اموال انسيان ( مردم ) پس نيافزايد نزد خداوند و آنچه كه داديد از زكاتی ، ميخواهيد سيمای خداوند را پس ايشان ، ايشانند اضافه شده گان ( فضونی شدگان ، زياده شدگان )
خداوند كسيست كه خلق كرد شما را ، سپس رزق داد شما را ، سپس می ميراند شما را ، سپس زنده ميكند شما را ، آيا از شريكان شما كسی [هست] كه عمل كند از آن از چيزی ، پاك است او و متعالی است از آنچه كه شريك می گردانند
پديدار شد فساد ( تباهی ) در خشكی و دريا به [سبب] آنچه كه كسب كرد دستان انسيان ( مردم ) برای اينكه بچشاند ايشان را بعض آنكه عمل كردند ، باشد برای ايشان كه برگردند
بگو سير كنيد در زمين پس بنگريد [كه] چگونه بود عاقبت كسانی كه از قبل بود ، بودند بيشترشان مشركان
پس به پا دار سيمايت را برای دين به پا خواسته ( استوار ) از قبل اينكه بيايد روزی كه نباشد برگشتی ( رد شدنی ) برايش از خداوند [در] چنين روزگاری شكافته ( جدا ، متمايز ) ميشوند
كسی كه كفران كرد ، پس [می باشد] برايش كفرانش و كسی كه عمل كرد صالحی را ، پس برای خودشان تمهيد [آماده و پيش بينی] ميكنند
برای اينكه جزا ( پاداش ) دهد كسانی را كه ايمان آوردند و عمل كردند صالحات را از فضلش ، بدرستی او دوست نميدارد كافران را
و از آياتش ( نشانه هايش ) اينكه ارسال ميكند بادها را بشارت دهندگانی و برای اينكه بچشاند شما را از رحمتش و برای اينكه جريان يابد كشتی به فرمانش و برای اينكه بجوييد ( كسب كنيد ) از فضلش و باشد برای شما كه شكر گذاريد
و حتما ارسال كرده ايم از قبل تو رسولانی را به سوی قومشان ، پس آمدند ايشان را به بينات ( دلايل آشكار ) ، پس انتقام گرفتيم از كسانی كه جرم كردند و باشد محقق برای ما ياری مومنان
خداوند كسيست كه ميفرستد بادها را ، پس برمی انگيزد ( به هم ميزند ، می آشوبد ) ابری را ، پس توسعه ميدهد آن را در آسمان چنانكه ميخواهد و قرار ميدهد آن را پاره ای ( تيره ای ) ، پس می بينی باران را [كه] خارج ميشود از ميان آن ، پس آنگاه اصابت كند به [وسيله] آن كسی را كه ميخواهد از بندگانش ، آنگاه ايشان خوشحالی ( مسرت ) ميكنند
و اينكه بودند از قبل اينكه نازل شود برايشان از قبلش حتما نا اميدان
پس نظاره كن به سوی نشانه های رحمت خداوند [كه] چگونه زنده ميكند زمين را بعد مرگش ، بدرستی او حتما زنده كننده مردگان [است] و اوست بر هر چيزی قادری
و اگر بفرستيم بادی را ، پس ببينند آن را زرد فامی ، حتما گمراه شوند از بعد آن [در حاليكه] كفران ميكنند
پس بدرستی تو نمی شنوانی مردگان را و نمی شنوانی كران را خواندنی ، آنگاه كه رو برگردانند پشت كنندگان
و نيستی تو به هدايت كننده كوران از گمراهی ايشان كه [نه] می شنوانی مگر كسی را كه ايمان می آورد به آياتمان ، پس ايشان مسلمانانند ( تسليم شدگانند )
خداوند كسيست كه خلق كرد شما را از ضعفی ( ضعيفی ، سستی ) ، سپس قرار داد از بعد ضعفی نيرويی را ، سپس قرار داد از بعد نيرويی ضعفی و پيری را ، خلق ميكند آنچه را كه ميخواهد و اوست دانای قادر ( توانا )
و روزی كه به پا ميشود ساعت ، قسم ميخورد مجرمان [كه] درنگ نكردند جز ساعتی را ، آنچنان برگردانده ميشدند ( حقيقت را واژگون جلوه ميدادند ، دروغ پردازی ميكردند )
و گفت كسانی كه داده شدند علم و ايمان را ، حتما درنگ كرديد در كتاب خداوند تا روز بعثت ( برانگيختن ) ، پس اين روز بعثت ( زنده شدن ) [است] و ليكن شما نميدانستيد
پس در چنين روزگاری نفع نميكند كسانی را كه ظلم كردند معذرتشان ( معذوريتشان ) و نيستند ايشان مورد عتاب ( بازخواست ، سوال و جواب ، مخاطب و طرف سخن ) قرار گيرندگان
و حتما زده ايم برای انسيان ( مردم ) در اين قرآن از هر مثالی و اگر بياوری ايشان را به نشانه ای ( معجزه ای ) حتما ميگويند كسانی كه كفران كردند كه نيستيد شما مگر بطلان كاران ( باطل گويان )
آنچنان مُهر ميزند خداوند برای قلبهای كسانی كه نميدانند
پس صبر كن كه بدرستی وعده خداوند حقی [است] و به خفت ( سبك ساری ) نياندازند تو را كسانی كه يقين نمی آورند